Op zaterdag 2 november waren we klaar met verven van de laatste kamer. Wat een karwei maar het is ons gelukt. Moet er niet aandenken dat sommige zo jaren aan het klussen zijn of aan het verbouwen. Daarom hebben we ook niet voor een klushuis gekozen. We zijn blij met het resultaat. Helemaal klaar ben je natuurlijk nooit maar voor nu is het klaar. In het voorjaar staan er weer klusjes klaar in de tuin en de kelder moet nog opgeruimd worden. Met kerst komen ons Hannie en Gerard en Stefanie en Sander. Ons Mia en Emiel verhuizen het weekend voor kerst dus die laten het afhangen van hoe de verbouwing er dan voorstaat. We wilde dus voor kerst klaar zijn en dat is ons gelukt. 👊💪
We hebben dezelfde foto’s proberen te maken zoals in de verkoopbrochure. Zo kun je het verschil goed zien.
We hebben heel veel kaartjes ontvangen uit Nederland voor ons nieuwe huis van familie en vrienden. Echt super leuk!! Ook zat er weer een briefje in de brievenbus dat ik een pakketje kon afhalen. O? Altijd leuk zo’n verrassing. Een kaart met een super leuk pakketje. Oud Hollandse snoepjes en heerlijke verzorgingsproducten om na het harde werken te ontspannen. Hoe leuk is dat!! 👍Bedankt Peter en Ingeborg en natuurlijk alle andere waarvan we een lieve kaart hebben ontvangen.
Ons Mia had al een tijdje geleden laten weten dat ze een verjaardag/afscheid van het huis feestje zou geven op 11 oktober. Tja, zullen we gaan of niet. We moeten 15 oktober de sleutel inleveren, we zitten met onze honden en kat, en Bert moet nog eens vrij zien te krijgen. Bij ons is het herfstvakantie dus ik ben vrij. We gaan het proberen, ik vraag Heidi of ze 6 dagen op de honden wil passen. Ze reageert meteen dat ze er eerst over na wil denken omdat het best voor een lange tijd is. Dat snappen we volkomen. Ik stel ook voor dat ze de honden ook af en toe thuis kan brengen om ze later weer op te halen. Ze kan het zelf bepalen hoe ze het wil doen. Na een paar dagen krijgen we een reactie dat ze heel graag wil oppassen. Elin wil Bumper wel verzorgen en Bert heeft een week vrij kunnen regelen. Niks houdt ons nog tegen.
We bestellen 2 vliegtickets en huren een auto. Stefanie en Sander hadden we natuurlijk ook al gevraagd of het goed was dat we zouden komen logeren. Gelukkig was dat geen probleem. Verder vertellen we het alleen nog aan ons Hannie.
We vertrekken dinsdag 8 oktober, alles verloopt nagenoeg goed. Het vliegtuig had zoveel turbulentie dat de stewardessen niet langs kwamen met hun karretje 🙄😨. We zijn heelhuids aangekomen en dat is het belangrijkste. Omdat we vertraging hebben gehad moeten we de sleutel van de gehuurde auto bij het Tulip Inn Hotel ophalen. Alles verloopt soepeltjes. We rijden naar Stefanie en Sander en kletsen daar nog wat bij. De volgende dag gaan we op bezoek bij Joey en Erna, ook altijd gezellig met heerlijk eten natuurlijk. Om 17 uur gaan we ons Mia verrassen, Stefanie heeft een smoes verzonnen zodat we weten dat ons Mia thuis is. Stefanie gaat als eerste naar binnen en appt ons dat we binnen kunnen komen. De verrassing was groot maar ze had het toch ook wel verwacht dat we zouden komen. Daarna rijden we naar Den Tol in Velp waar we Piet, Jolanda en de kinderen hebben uitgenodigd om mee te gaan eten. Ook Stefanie en Sander gaan gezellig mee. Het was een volle tafel met 9 personen. We rijden daarna nog even langs Ronnie en Ingrid, ook dat was een gezellig weerzien.
Donderdagochtend gaan we naar Nel, ook Sandra, Ingrid, Ronnie, Piet, Jolanda, Thijs zijn daar. Nel was weer blij om ons te zien en wij natuurlijk ook om de hele familie van Haren weer te zien. Na de middag gaan we naar John en Hennie in Rijkevoort. Het wordt eentonig maar ook hier weer gezellig bijgekletst.
Om 18.15 uur word ik verwacht bij Mellow Dining in Oss. Daar hebben we met de eetclub, lees oud collega’s van Brabant Zorg, afgesproken. Al jaren gaan we met een clubje vrouwen 2x per jaar uit eten. Omdat ik in het land was hebben ze de afspraak een week verzet zodat ik ook mee kon. TOP dames!! Heerlijk gegeten en weer van alles op de hoogte. Ook wordt er een plan gesmeed om met zijn alle naar Noorwegen te komen. Dat zou echt super leuk zijn.
Vrijdag gaan we bij Henri op bezoek en lunchen we met Stefanie in de stad. Ook shoppen we nog wat want we hebben niet voor niets 2 koffers bij 🤭, en ’s avonds het feestje bij ons Mia. Super gezellig feestje met lekkere hapjes en drankjes. Zo rond 4 uur duiken we ons bed in. Moe maar voldaan.
Ook zaterdag doen we nog wat boodschappen en ’s avonds gaan we naar de griek om daar heerlijk te eten. We zijn met tienen, ook Petra en Huub gaan mee. Super gezellig en oké gegeten. Leuke afsluiting van deze gezellige dagen in Nederland.
Om 7.30 uur vertrekt ons vliegtuig alweer, dus vroeg richting Eindhoven. De vlucht verloopt prima op 1 ding na, een man staat in het gangpad te wachten om naar de wc te gaan maar valt zo voorover flauw. Paniek bij de stewardessen, gelukkig was er een verpleegkundige aan boord die hem de rest van de vlucht in de gaten heeft gehouden. Om 11 uur waren we alweer bij Heidi om de hondjes op te halen. Die waren ook weer blij om ons te zien. Heidi heeft goed voor ze gezorgd en hebben 6 nachten bij haar in bed gelegen. Dus kei verwent.
Al met al was het een leuke, gezellige trip zo even tussen alle verf en verhuisperikelen door. Weinig foto’s gemaakt helaas.
Elin (vriendin), Marit (collega) en Fedja (verhuurder van ons oude huis) zouden komen helpen met verhuizen. Helaas was Terje (man van Elin) verhinderd. Daarom kwam Fedja speciaal ons even helpen met het verhuizen van de piano. Om 9.00 uur was iedereen aanwezig, zelf heb ik de honden naar Heidi gebracht zodat ze niet de hele tijd voor de voeten zouden lopen. Omdat we veel voorbereid hadden en steeds als we naar het nieuwe huis gingen al een volle aanhanger meenamen, ging het vooral nog om de zware en onhandige spullen. Het verliep allemaal heel goed, zelfs de piano waar Bert heel erg tegenop zag, ging best goed. Om 12.30 uur was het lunchtijd. Ook Heidi, Kjell en de honden kwamen naar de nieuwe huis om wat te eten. Na de lunch nog een aanhanger vol en alles was over. Nu nog alles op zijn plaats maar daar hebben we eigenlijk geen hulp meer bij nodig. Zo rond 15.30 uur nemen we afscheid van de laatste hulp. We rijden nog een keer op en neer met nog wat laatste spullen en natuurlijk Bumper. Bumper voelde zich meteen thuis en had al meteen zijn plekje gevonden.
Op zondag de 29e gaan we schoonmaken, gelukkig dat Bert even meegeholpen heeft. Op maandag ging ik nog even terug om de puntjes op de i te zetten en ik kon meteen de sleutel inleveren. Fedja was namelijk daar aan het werk en vond het goed dat we meteen de sleutel bij hem achter lieten. Hij controleerde nog niet eens of alles in orde was. Nee, is niet nodig, jullie zijn nette mensen dus alles zal wel in orde zijn. Hoe bijzonder is dat. Hij bedankte ons dat we zo goed voor het huis gezorgd hadden. Maandag 30 september sloten we de deuren voor de laatste keer van ons oude huis. Op naar een nieuw avontuur in ons nieuwe eigen huis.
De laatste 2 en een halve maand hebben we alleen maar geschilderd en geverfd, ja mensen er is een verschil tussen schilderen en verven. Ik was meer van het schilderen en Bert van het verven. De dag bestond uit: 4.15 uur opstaan om te gaan werken. 10 uur thuis om wat te eten. Met de honden naar het nieuwe huis en daar tot een uur of 19 uur verven en schilderen. Wat eten, slapen en de volgende dag weer hetzelfde verhaal. Elin helpt zo hier en daar wat mee en gelukkig is Bert een aantal dagen tussendoor vrij om ook te helpen.
Bert zijn eerst werk was het afzagen van de radiatoren. Dat was een hele klus maar we zijn wel blij dat we dat gedaan hebben. In de kelder staat een eeuwen oude machine die met hout gestookt moet worden om het water te verwarmen wat door de radiatoren stroomt. Ik denk niet dat dit recentelijk nog gebruikt is. Dus….weg ermee. De machine blijft voorlopig nog staan omdat het niet in de weg staat. De 9 radiators brengen we naar de milieu straat.
We werken hard maar het resultaat mag er dan ook zijn, al zeggen we dat zelf. Het is een groot verschil met hoe het was. Ook zijn we zeer tevreden over de gekozen kleuren. Altijd spannend als je de eerste streep op de muur zet.
We willen voordat we echt verhuizen het belangrijkste klaar hebben, dat is de kamer en de slaapkamers. Omdat alles geverfd moet worden is het een hels karwei maar het lukt ons om de 3 slaapkamers en de kamer klaar te hebben. Ook heb ik alle, lees 11, deuren geschilderd. Dat zijn houten deuren die nooit geverfd waren dus 1x gronden en nog 3x de lak erop. Maar goed….blij dat we daar toch voor gekozen hebben, we dachten namelijk eerst om ze niet te verven.
Het laatste weekend van september gaan we verhuizen!!
O ja, ook nog een nieuwe robot grasmaaier gekocht. Het was nog zo’n lekker weer dat het gras nog steeds groeide. Helaas konden we de robot van de vorige eigenaar niet overkopen, we dachten deze pas nodig te hebben in het voorjaar maar er was nu een goede aanbieding dus toch nu er maar 1 gekocht. Zijn naam is Harrie. 😊
Eindelijk is het zover. Het is 1 september 13.00 uur.
We fietsen naar ons toekomstige huis. De zoon van de eigenaar is er al. Hij heeft de documenten op zijn telefoon al in de aanslag. We lopen door het huis en hij legt nog het één en ander uit. Ze hebben best veel achtergelaten, gelukkig veel dingen die we nog kunnen gebruiken. Het voelt allemaal nog heel onwerkelijk. We hebben gewoon een huis gekocht. We doen allemaal dingen waarvan we gezegd hebben dat we die nooit zouden doen. 🤭 Zo zie je maar weer, plannen kunnen altijd wijzigen.
We ondertekenen alle documenten op de telefoon en klaar is Kees. Niks geen notaris maar gewoon thuis aan de keukentafel. Hij vertrekt en laat ons achter in ons nieuwe huis. We lopen een beetje verdoofd rond, het voelt zo raar maar tegelijkertijd ook heel goed. Meteen hebben we al onze eerste visite. Elin staat op de stoep met een mooie vaas met bloemen. Ze vraagt meteen wanneer we gaan verven. Ho ho ho, we moeten eerst nog van alles doen voordat we kunnen beginnen met verven en…..we moeten het eerst nog laten bezinken. Heel lief natuurlijk maar het was net teveel en te vroeg.
We fietsen terug om de eerste aanhanger met spullen op te halen, en natuurlijk de honden, zodat ze ook kennis kunnen maken met hun nieuwe huis. In de aanhanger zitten de verfspullen, stoelen en een tafel zodat we ook kunnen pauzeren, en nog veel meer spullen die we nodig zullen hebben om de boel op te knappen. De eerste dag doen we niet veel meer maar maken plannen over hoe we het gaan aanpakken.
O ja… in de kelder is geen lichtschakelaar maar daar heeft de vorige eigenaar iets op bedacht. Een heel vernuftig systeem, zie korte video.
Gelukkig hebben we alle verhuisdozen nog van onze grote verhuizing naar Noorwegen. Ik pak elke dag weer wat in. Dus overal staan al ingepakte dozen. Bert mag van een collega een grote dichte aanhanger lenen, deze staat nu werkloos in Dokka zodat we deze voor een lange tijd mogen lenen. We maken daar dan ook dankbaar gebruik van.
We zijn ook druk met het uitzoeken van de kleuren die op de muren, plafonds, deuren en kozijnen moet komen. Pfff wat een klus. We komen er niet uit. De keuze is reuze en de keuzestress neemt toe. Uiteindelijk kopen we al onze spullen bij de overburen, bij XL Bygg. We krijgen daar 20% korting op de eerste aankoop, maar de medewerkster zegt, koop 1 emmer en kom terug wanneer je meer nodig hebt, dan hoef je niet zolang te roeren, klopt maar we krijgen 20% korting nu omdat we net online klant geworden zijn. Nee hoor, zegt ze, iedereen die hier komt krijgt altijd 30% korting op alles. O oké?? , maar Dan stelt dus die 20% korting op de eerste aankoop ook geen zak voor, maar goed….Dus vanaf die dag hadden ze er een nieuwe klant bij. We besluiten uiteindelijk voor Shadow Rose voor de muren, Illuminated Abisko voor de muren in de slaapkamer en Letthet voor de deuren en kozijnen te kiezen. 1 hekelpunt hebben we gehad. 😊Maar we, of eigenlijk ik, ben al 15x verhuisd dus appeltje eitje 🤣.
We breken de garagetent van de camper alvast af, Bert repareert nog de aanhanger een beetje, ik pak de dozen in. En nu is het wachten totdat het 1 september is…….
Op een mooie vrijdagmiddag loop ik zoals gewoonlijk een rondje met de honden. Natuurlijk gaat deze ronde langs ons nieuwe huis, nog 2 weken dan krijgen we de sleutel. Spannend. Maar goed….ik loop dus langs ons nieuwe huis en zo via Hovlitunet, het verzorgingshuis huis terug naar huis. Daar op een bankje zie ik een jonge man zitten met naast hem een fiets vol met tassen. Hij is aan het bellen en als ik langs loop hoor ik dat hij Nederlands praat. Nou dat is toevallig. Ik spreek hem aan en we raken aan de praat. Hij is op fietsvakantie en belde met zijn moeder omdat hij een ontstoken kuit heeft en dat hij niet goed weet wat hij moet doen. Verder fietsen of met de trein naar Oslo om daar de boot te nemen om zijn reis vervroegd te beëindigen. Ik stel voor om bij ons even wat te drinken. Dat aanbod neemt hij direct aan. We praten wat en ik stel voor dat hij bij ons kan blijven slapen, douchen en wat eten. Hij moet er even over nadenken maar vrij snel neemt hij het aanbod aan. Het is een jonge man die van oorsprong uit Friesland komt maar nu in Deventer woont. Hij gaat per 1 september werken bij Heijmans in Rosmalen. Ik bel ook nog even met Bert om te vertellen dat we een gast hebben. Die vond het geen probleem. We eten friet met een frikandel en hij neemt een douche. Dit was al even geleden omdat hij vaak wild kampeert. Hij heeft eigenlijk geen tent maar een tentdoek en zijn fiets is dan een soort tentpaal. Het heeft een speciale naam maar die ben ik vergeten. O ja….dat heet een tarp. We kletsen gezellig over van alles en nog wat en hij probeert of hij de boot die hij al gereserveerd had kan omboeken, dat lukt hem niet maar hij kan later wel het bedrag terug krijgen. Hij boekt de boot van Oslo naar Kiel en boekt ook meteen een treinticket van Kiel naar Nederland. Daarna duikt hij vroeg zijn bed in.
De volgende dag ontbijten we gezamenlijk en stellen voor om hem naar Oslo te brengen. Ook dit aanbod neemt hij aan. Hij is ons heel dankbaar. Dat schrijft hij later ook in zijn reisverslag.
Tekst uit zijn reisverslag: Op een bankje zat ik mijn ouders telefonisch bij te praten over de recente avonturen: veel koorts en een ontstoken kuit die het fietsen het tegenovergestelde van leuk maakte. Waarop een voorbijganger mij in het Nederlands aansprak. Meer geluk had ik niet kunnen hebben, ik kwam terecht bij een uiterst vriendelijk en behulpzaam Nederlands echtpaar dat geëmigreerd was naar Noorwegen. Na het aanhoren van mijn situatie kreeg ik avondeten, een nacht in de logeerkamer en alsof het vanzelfsprekend is ben ik zojuist naar de veerboot in Oslo gebracht. Wat is Noorwegen toch een mooi land met nog mooiere Nederlandse inwoners. Wat mij betreft mogen ze van harte terug emigreren naar Nederland 🙂 het is anders dan gepland, maandagmiddag ben ik terug in Deventer.
We nemen nog een foto bij de boot als afscheid. We wensen hem alle goeds en hij bedankt ons nogmaals. Goede reis verder Chaim.
Op donderdag 25 juli krijgen we een bericht van de bank dat het financieringsbewijs rond is. Dat betekend dat je een bewijs hebt van tot welk bedrag je gegarandeerd kan lenen. Dit bewijs blijft een half jaar geldig en is nodig om een huis te kunnen kopen. We zijn op dat moment aan het fietsen, dus meteen terug naar de camper om een bod te doen. Dit gaat allemaal online. De vraagprijs van het huis wat we op het oog hebben is 2.150.000 kr. en ons financieringsbewijs is 1.900.000 kr.
In het begin dat het te koop kwam is er een bod geweest van 1.700.000 kr., dit bod werd niet geaccepteerd. We brengen een bod uit van 1.800.000 kr. met een acceptatietijd van 4 uur, dat betekend dat binnen die 4 uur de eigenaar een antwoord moet geven. En toen begon het lange wachten. Toen de 4 uur verstreken waren hadden we nog steeds niets gehoord…..wat betekend dat?? Geen idee, we hebben nog nooit eerder in Noorwegen een huis gekocht. We besluiten om de makelaar een sms te sturen, hier wordt niet op gereageerd. Dan maar een sms naar zijn collega, ze belt ons meteen op met de vraag of we wel een bevestiging van het bod hebben gehad, dat hebben we. Haar collega is op vakantie en daar zal het wel te maken mee hebben dat we niets horen. Hij belt ons later op om te zeggen dat het bod niet geaccepteerd is. Helaas, het was te proberen. Dan maar opnieuw een bod en tevens ons laatste bod van 1.900.000 kr. Weer horen we niets binnen de tijd……. De volgende dag sturen we de eigenaar van het huis een sms met de vraag of ons bod wel bij hun is aangekomen. Binnen een uur krijgen we bericht terug dat het bod niet geaccepteerd is, ze willen er minimaal 2.000.000 kr voor hebben. Shit dat is boven ons door de bank gegarandeerd bedrag. Wat nu??
Ik stuur Nina, ons contactpersoon van de bank, een email met hoe we ervoor staan. Ze belt meteen en zegt dat we een bod van 2 miljoen kunnen doen. Ze zegt: ik regel het wel. Echt?? Ja, zegt ze, echt. We worden helemaal zenuwachtig en doen meteen nog een bod. Binnen 2 uur horen we dat het bod geaccepteerd is en dat we een huis gekocht hebben. 🎉🎉1 september zal de overdracht zijn.
In Noorwegen regel je dus eerst de financiën en dan doe je een bod. De makelaar krijgt dat bod binnen en belt dan de bank waar jij je financieringsbewijs van hebt. De bank geeft akkoord en zo wordt het bod officieel. Op het moment dat de verkopers het bod accepteren, heb je dan ook een huis gekocht en zit je er aan vast. Geen 3 dagen bedenktijd of onder voorbehoud van….
We gaan meteen aan de slag met lijstjes maken van wat er gedaan moet worden. De huur opzeggen is er 1 van. We komen overeen dat we 12 oktober de sleutel moeten inleveren van ons huurhuis. Ik ben niet bijgelovig of zo maar de datums van overdrachten en aankoop zijn wel speciale dagen.
14 februari (verjaardag van ons mam) krijgen we de sleutel van ons huurhuis.
26 juli (sterfdag van de vader van Bert) kopen we een huis
12 oktober (sterfdag van ons mam) moeten we de sleutel inleveren.
Het huis dat we gekocht hebben is 160 m2 en de kelder is ook nog eens 158 m2, dat is inclusief de garage. De veranda is 36 m2. Dit alles staat op een oppervlakte van 1693 m2, waarvan 800 m2 gras. Nu staat er een robotgrasmaaier die we helaas niet kunnen overnemen. Dus we moeten nog op zoek naar een nieuwe robot, maar dat is een zorg voor volgend jaar voorjaar.
Er zijn 3 slaapkamers, een klein kantoortje wat bij ons opslagruimte zal worden. Er is een badkamer en een aparte wc waar ook de wasmachine/droger en vriezer zal komen te staan. In de kelder zijn verschillende ruimtes. De garage, een werkplaats en nog 3 of 4 ruimtes voor ……?? geen idee.
De zolder is 1 grote ruimte die we niet nodig hebben dus daar zullen we weinig komen. Ik denk dat we ruimte genoeg hebben, een slaapkamer voor mijn pedicuresalon en een gastenkamer. Dus…..heb je zin om te komen dan horen we het wel 😊.
Op Bert zijn verjaardag komt Henri Langens op bezoek. Hij is voor bijna 2 weken in Noorwegen en ik heb gezegd dat hij bij ons kan overnachten. We zouden beide graag op bezoek gaan naar Liesbeth en Rolf, waar we 17 jaar geleden hebben gelogeerd. Ze wonen hier zo’n anderhalf uur rijden vanaf.
Hij is rond 16 uur bij ons en eten eerst een zelfgemaakte chocoladebol, ze zijn nog nooit zo goed gelukt dan deze keer. Trots op me zelf. In Gjøvik gaan we bij Peppes Pizza uiteten. Altijd lekker 🍕. Op woensdagavond hebben we afgesproken om op bezoek te gaan bij Liesbeth en Rolf. Maar eerst rijden we naar Gjøvik om de Fjellhall te bekijken, ook hier zijn we 17 jaar geleden voor de eerste keer geweest. We zoeken ook de oude brandweerkazerne op in het centrum van Gjøvik, deze staat er niet meer, er staat nu een soort van flat met appartementen voor studenten. De nieuwe kazerne bezoeken we ook, we worden via een werknemer van de gemeente binnen gelaten. Er komen 3 brandweermannen ons verwelkomen maar dat was het dan ook. Ze vragen voorzichtig wat we eigenlijk komen doen. Oeps….dat weten we zelf eigenlijk ook niet maar we laten foto’s zien van 17 jaar geleden. Niemand van deze mannen was er destijds bij dus geen herkenning, dan maar weer naar huis. O nee, we hebben ook nog een afspraak bij de bank voor een hypotheekgesprek. Henri wacht buiten op een bankje en koopt alvast een kleinigheidje voor Liesbeth en Rolf. En wat denk je….de bank geeft een financieringsbewijs af. Dat betekend dat we een huis kunnen kopen. 🎉Het duurt nog even voordat alles geregeld is maar het begin is er.
Later in de middag rijden we naar Åsa en onderweg eten we eerst wat. We komen rond half 7 bij Liesbeth en Rolf aan en worden welkom geheten, we halen allerlei herinneringen op. Het was echt gezellig om ze weer even te zien. Voor het weg gaan maken we nog een soortgelijke foto als 17 jaar geleden. Zoek de verschillen 🤭. De volgende dag ben ik weer naar het werk en zwaait Bert Henri weer uit.
Op donderdag 27 juni zo rond de klok van half 2 komen Stefanie en Sander aan op Gardermoen Luchthaven. Het weerzien is altijd weer even emotioneel maar vooral blije gezichten. We rijden naar huis en doen nog even wat boodschappen voor het eten van die dag.
De volgende dag rijden we naar Hamar, daar heb ik bij de opticien tijd besteld om mijn ogen te laten testen en om een nieuwe bril uit te zoeken, Bert is ook vrij dus we gaan met vieren. De verkoopster is een erg leuk mens en het is een grappige vertoning. Uiteindelijk kiezen we met zijn allen een leuke bril uit die naar me opgestuurd zal worden. We lunchen in Hamar en rijden weer naar huis.
Zaterdag gaan we naar Oslo, we kunnen de auto bij de moeder van Elin parkeren en kunnen zo met de metro naar het centrum. We beginnen met een stadswandeling o.l.v. een gids. Een Poolse man die al jaren in Oslo woont, hij kan het leuk vertellen. We lunchen in de Karl Johansgata, DE straat van Oslo. Daarna gaan we naar het Paradox Museum, een museum met allerlei optische illusies. Erg grappig en leuk. Bekijk zelf de foto’s maar 🤭🤣. Omdat we nog naar het Vigelandpark en de Mathallen willen, gebruiken we de elektrische stepjes die overal in de stad staan. Super makkelijk en je bent in no time ergens. We crossen door het park en scheuren door de stad naar de Mathallen om daar iets te eten. We parkeren de steps bij het metrostation en gaan weer terug naar Hov.
Zondag is een rustdag en ondernemen we niet veel, we gaan alleen eten bij Peppes Pizza in Gjøvik samen met Elin, Terje, Berit (moeder van Elin) en Emil. Stefanie en Sander kunnen het goed vinden met Emil dus het is leuk om te zien hoe Emil opbloeit in hun gezelschap.
Maandag bezoeken we Elin thuis om wafels te eten, dit wordt al bijna een traditie als we visite uit Nederland hebben. Ook rijden we nog even naar het prachtige uitkijkpunt in Odnes.
Dinsdag bezoeken we verschillende kringloopwinkels in Gjøvik en in Raufoss. Stefanie en Sander kopen beide een paar schoenen die er uitzien als nieuw. We rijden nog even langs de huizen die we een maand daarvoor bezichtigd hadden en keren weer huiswaarts.
Woensdag heb ik een rustdag, Bert is werken en Stefanie en Sander gaan op pad met Emil. Eerst gaan ze bowlen en daarna bezoeken ze nog Eiktunet in Gjøvik. Het is een geslaagde dag voor alle drie.
Donderdag moeten we alweer afscheid nemen. Dat is altijd een emotioneel moment, daarom rijd ik ook het liefst alleen zodat ik even wat tijd voor me zelf heb op de terugweg. 😪 Het was een super leuke week waarin we veel gedaan hebben, veel gepraat en gekletst en heerlijk gegeten.
Na dat telefoontje zien we al snel dat er weinig te huur is. We gaan ons richten op het kopen van een huis. Er staat binnen ons budget niet veel te koop in Hov of Fall. We maken een lijstje en gaan op een vrije avond langs alle huizen rijden. Van de 8 huizen vallen er al meteen 4 af, of te ver weg van de bewoonde wereld of te vervallen. Bij 1 huis in Fall is het kijkdag op donderdag 6 juni, Bert is werken maar ik vraag of Terje en Elin meegaan. Dus om 19 uur gaan we met drieën naar Fall om het huis in de Fosshauggutua 5A te gaan bekijken. Het ziet er goed onderhouden uit, ook van binnen ziet het er mooi uit, alleen……er zijn 2 slaapkamers die ook nog eens heel klein zijn. Er kan geen 2 persoons bed staan, das raar. Het geweldig mooie uitzicht compenseert dit helaas niet. Toch vraag ik aan de makelaar of het mogelijk is dat we zaterdag terug mogen komen zodat Bert ook kan kijken. Ze belt met de eigenaar en die vindt het geen probleem. Maar na een 2e bezichtiging komen we tot de conclusie dat dit huis geen optie voor ons is. Te kleine slaapkamers en er is een hele steile weg naar het huis, zo steil dat de noren zelfs de auto’s beneden laten staan.
Op maandag 10 juni is er een kijkdag in de Nistuguvegen 4 in Hov. Bert is vrij dus we kunnen samen gaan kijken. De makelaar en de zoon van de eigenaar zijn er om eventuele vragen te beantwoorden. We lopen door het huis en het bevalt ons meteen. Er is op het eerste gezicht geen groot onderhoud nodig, de ruimtes zijn perfect en alles is gelijkvloers en een geweldig mooi uitzicht. Het is helemaal onderkelderd maar daar zal ik niet veel komen. Grote ruimtes waar je weet ik wat in kwijt kunt. De makelaar zegt meteen dat we altijd nog een 2e bezichtiging kunnen aanvragen.
Op zondag 16 juni gaan we een huis bekijken in Halmrast, een 7 km vanaf Hov. Het is een huis met een kelder die verhuurd kan worden, dus dat bied misschien mogelijkheden. Aangekomen bij het huis zien we meteen dat het veel onderhoud nodig heeft, eenmaal binnen is het nog veel erger. De man die het huurt heeft alles vol staan, daar moet je een beetje doorheen kijken maar dat valt niet mee. Er hangen rare attributen aan het plafond en in zijn kledingkast hangen pakjes voor kinderen, keurig op een rijtje. Het was een hele rare gewaarwording. We weten niet goed wat we ervan moeten denken. Ook is snel duidelijk dat dit geen huis is voor ons.
In de tussen tijd zijn we bezig om te kijken of we een hypotheek kunnen krijgen, omdat ik een vast contract heb na de zomervakantie biedt dit iets meer perspectief. We krijgen desondanks vaak te horen dat we teveel uitgiftes hebben qua onze inkomsten, dit heeft allemaal te maken met onze 2 auto’s en camper. Dit alles hebben we al ruim 2 jaar en we betalen altijd alles netjes op tijd maar daar heeft de bank geen boodschap aan. Maar we zoeken gewoon verder, wie weet hoe het nog gaat lopen.
Op maandagavond krijgt Bert een telefoontje van de huiseigenaar. Hij vraagt of wij het nog steeds naar onze zin hebben en komt dan met de mededeling dat hij volgend jaar zomer het huis wil verkopen. Wij moeten er maar eens over nadenken of wij het misschien willen kopen. Wij zullen dan het eerst recht hebben om te kopen. Bert schrikt daarvan en zegt dat we er over na zullen denken. Omdat Bert op dat moment niet thuis was en ik dan al op bed lig stuurt hij de volgende dag mij een appje met dit bericht. Ik ben dan op het werk en hij weet niet of hij mij kan bellen. Natuurlijk kan hij mij bellen, zeker met dit soort nieuws. Ik hoor het verhaal aan en kan wel janken. Dit hadden we nooit verwacht. Hij koopt 3 jaar geleden een huis als investering, dan verwacht je niet dat hij het na 4 jaar alweer zou willen verkopen. Toch?? 🤔
Shit, en nu?? We hebben natuurlijk nog een jaar, dat is al heel netjes want we hebben eigenlijk maar een opzegtermijn van 3 maanden. Wat zijn onze mogelijkheden??
We gaan meteen op zoek naar huizen op de Noorse Funda want het is geen optie om dit huis te kopen, we weten namelijk dat er veel onderhoud aan zit te komen, en dit gaat heel veel kosten, ook is het huis aan de grote kant. We zitten prima hoor maar het had ook best wat kleiner mogen zijn.
We komen er achter dat er maar 1 huis te huur is wat ook nog eens heel duur is en er staan nog 2 appartementen te huur waar geen huisdieren toegestaan zijn. Moeten we onze zoekopdracht uitbreiden naar verder gelegen plekken? Eigenlijk willen we dat niet omdat ik net gesolliciteerd heb op hetzelfde werk wat ik nu doe maar dan als vaste baan. Dan zit je meteen weer dat we beide zoveel reistijd/reiskosten moet maken. Mijn auto is in de winter ook niet geschikt om verder te rijden ivm de batterij capaciteit, dus dat betekend dat we ook weer een andere auto moeten aanschaffen. Dus voorlopig zoeken we hier in de buurt.
Misschien dan toch een huis kopen?? We kijken wat hier de mogelijkheden in zijn. Dat zal nog niet meevallen, zeker als ik nog geen vaste baan heb. Maar goed….we hebben nog de tijd. We weten wel dat we niet willen wachten tot volgend jaar zomer, zeker nu we weten dat het aanbod schaars is.
Bert stuurt een bericht naar de huiseigenaar dat we het huis niet willen kopen en dat we opzoek gaan naar iets anders. Een dag later ontvangen we een bericht terug met de mededeling dat hij er met zijn vader nog over gesproken heeft en dat hij toch niet gaat verkopen. Oke!?! 🙄
Wat is hier dan weer de reden van? We zijn ergens blij maar ook voelt het heel erg dubbel, waarom nu ineens niet meer? Is dat omdat wij het niet willen kopen en had hij daar op gehoopt?? Veel vragen waar we nu mee blijven zitten. We sturen hem een bericht met de vraag waarom hij toch niet gaat verkopen, we krijgen een vaag bericht terug over de rente die misschien zal veranderen. We snappen er niks van maar de “schrik” zit er toch wel in. Dus stel dat hij toch over een tijdje wil gaan verkopen dan moeten we binnen 3 maanden iets anders naar onze zin hebben, we willen niet, als het enigszins kan, verhuizen naar iets tijdelijks totdat er echt weer iets op ons pad komt. Dan hebben we namelijk niet de luxe dat er een verhuisbedrijf komt. Wat is wijsheid?? Het blijft ons bezig houden. Zijn we de laatste 2 1/2 jaar naïef geweest om te denken dat we hier wel 10 jaar zouden kunnen wonen?? Hadden we toch toen meteen iets moeten kopen?? Moeten we nu iets kopen of toch blijven huren?? Huren geeft weer minder zekerheid over hoelang we kunnen blijven wonen, kopen geeft weer meer “zorgen” over het onderhoud van de woning. En zo zijn we hele dagen aan het denken.
Ik noem 10 jaar omdat we dan met pensioen gaan, jeetje dat klinkt wel alsof we heel oud zijn. Dan zien we wel weer, misschien terug naar Nederland, misschien veel reizen met de camper en een klein huisje ergens in Noorwegen, wie zal het zeggen.
Iemand tips? Donaties? Sponsors? Alles is welkom 😊
Op donderdag 30 mei om iets voor 18 uur komen ons Mia en Emiel aan op het vliegveld Gardermoen (Oslo). Bert was nog niet thuis dus ik was alleen even op en neer gereden.
Thuis aangekomen was Bert inmiddels ook thuis. Gezellig zitten kletsen en ik ben op tijd naar bed gegaan omdat ik de volgende dag nog moest werken.
Vrijdag stond het ontbijt al helemaal klaar toen ik thuis kwam van het werk. Rustig aangedaan, wat boodschappen gedaan, koffie met een chocoladebol gegeten en daarna naar Odnesberget gereden om te genieten van het prachtige uitzicht. Het weer was goed, heerlijke temperaturen. Mia en Emiel hadden de korte broeken niet bij, die hadden nu toch wel aangekund. We rijden naar Gjøvik om daar heerlijk op het terras wat te eten en te drinken, super gezellig en het weer was nog steeds goed, we wilde zelfs in de schaduw zitten anders was het te warm. Na het eten lopen een stukje van de Mjøspromenaden, dat is een mooi pad langs het grootste meer van Noorwegen, het Mjøsameer. We sluiten de dag af met gezellige praat thuis.
Zaterdag lopen we naar het Randsfjord en we genieten alle van de omgeving en de hondjes die daar even los kunnen lopen. Het wordt een wandeling van zo’n 3,5 km. Niet heel spectaculair maar heb ik nog steeds weinig lucht na een paar dagen koorts gehad te hebben. We zijn ’s middags uitgenodigd bij Elin om wafels te komen eten. Haar moeder, zus, zwager, zoon en een vriend waren er ook. Het was een kort bezoek maar wel super gezellig. Ons Mia was helemaal verbaasd dat ik al zo goed gesprekken kon voeren in het Noors 🤭. ‘S avonds BBQ-en we op de bålpanne, Emiel is de kok dus die neemt deze taak op zich. We stoken de bålpanne met hout en dat geeft het vlees een heerlijke smaak. We hebben dan ook heerlijk gegeten. Na het eten gaan we toch naar binnen omdat het afkoelt.
Zondag is het alweer zo ver dat ze zich klaar moeten maken voor het vertrek. Zo rond half 12 vertrekken we richting het vliegveld. We nemen afscheid en zwaaien nog een keer. Tot snel, het was super gezellig.
Vorig jaar de kas niet gebruikt omdat ik veel te laat was met inzaaien. Dit jaar waren we in Jessheim nadat we van Zweden af kwamen. Daar zijn we naar onze favoriete winkel geweest die op zondag ook gewoon open is. Helaas geen spliterwten maar wel groente en fruitplantjes.
Dat is een stuk makkelijker dan zelf zaaien. 2 tomatenplanten, 2 paprikaplanten, 1 komkommerplant, 1 courgetteplant en 1 aardbeienplant gekocht.
De kas weer helemaal opgezet en de planten erin. Ze groeien als kool, dus vandaag heb ik ze in een grotere pot gezet. In bijna alle planten al bloemen in dus ik hoop dat we snel kunnen oogsten 😊. Het weer is al heel lang goed, vanaf begin april geen regen meer gehad. Dus lekker warm in de kas. ☀️ Zo als het er nu uitziet gaat er een omslag in het weer komen. Vele noren zijn er blij mee, wij niet. Dat de temperatuur minder is is niet zo erg maar regen daar hebben we een hekel aan. We wachten het maar af want we kunnen er toch niks aan veranderen.
Tijdens de familiedag vorig jaar vroegen we aan tante Dineke of ze zin had om naar ons te komen, dat wilde ze wel maar ze wil niet graag alleen reizen, dat snap ik, ze is inmiddels 85 jaar. Jeroen zei meteen, misschien wil ons mam wel mee. Dus toen we bij tante Ans op visite waren zei ze meteen volmondig Ja.
Hoe leuk is dat om 2 tantes op bezoek te krijgen. Carlo regelde de tickets en de speciale assistentie. Op donderdag 16 mei was het dan zover. Ik ga ze ophalen van het vliegveld. Bert kon helaas niet op tijd thuis zijn om mee te kunnen. Iets later dan gepland landen ze en komen ze de deuren door. Helemaal blij dat ze er waren.
We rijden naar huis en ze bewonderen al het moois wat ze onderweg zien. Ze eten en drinken nog wat om daarna heerlijk te gaan slapen.
Op vrijdag is het 17 mei en de grootste feestdag in Noorwegen. Om 9.00 uur zitten we al in de kerk. Een korte mis van ongeveer een half uur. We krijgen allemaal 10 kr. omdat de koning erop staat en op de andere kant een kerk. Dit om aan te geven hoe verbonden die 2 zijn. Dat is wat anders dan in Nederland, daar komen ze met de schaal langs om geld te innen 🤭. Nu denk ik niet dat ze hier elke keer geld uitdelen. Na de dienst wordt er een krans gelegd bij het graf van een soldaat. Ik vraag aan de plaatselijke fotograaf of hij van ons een foto wil maken, later blijkt dat deze in de krant komt te staan 🤭.
Om 10 uur begint de kinderoptocht. Elke klas loopt samen en de voorste dragen een doek of iets met de naam van de school en de klas. Elin is er ook om alvast kennis te maken met de tantes, meteen regelt ze dat ze op de foto kunnen met de burgemeester. We lopen verder naar huis en bereiden ons voor op de lunch in het buurthuis van waar Elin woont. Dit is al het derde jaar dat we daar naar toe gaan. We eten eerst nog een chocolade bol die ik zelf gemaakt heb. Bij tante Dineke krijg je altijd een Bossche Bol als je daar komt dus ik dacht ze te verrassen met een Hovse Bol.🤣 De bol werd goedgekeurd. Gelukkig maar.😊
Om 12.30 uur vertrekken we naar Johs Minde. Er is veel eten en niet zoveel mensen. We vermaken ons prima en eten onze buikjes vol. Wat over is kunnen we nog mee terug naar huis nemen. De rest van de dag genieten we van het mooie weer en eten we i.p.v. 3 gangen maar 2 gangen omdat we zoveel taart en gebak gegeten hebben. 🤭
Op zaterdag doen we rustig aan ontbijten en gaan met de auto naar beneden naar het water. Even genieten van het uitzicht om daarna even naar Hovli te gaan. Tante Dineke vind het leuk om daar even rond te kijken. We gaan meteen even bij onze buurman op bezoek. Daarna rijden we naar de Odnesberg. Daar heb je een prachtig uitzicht en je kan helemaal tot aan de top met de auto komen. We genieten van het mooie uitzicht en het heerlijke weer. We rijden naar Gjøvik om de vrachtwagen van Bert te zien en rijden nog even naar het Mjøsameer. De dames hebben genoeg gewandeld dus die rusten daar even uit terwijl Bert en ik daar de honden even uitlaten. We sluiten de dag op het terras af. We eten en drinken daar wat. Heerlijk was het. Zondag is het alweer tijd om te vertrekken. We ontbijten, kijken even of alles goed is ingepakt en rijden zo rond 11.30 uur aan richting Gardermoen. Alles verloopt naar wens en ze vertrekken op tijd.
Het was een super gezellig weekend met prachtig weer. Het was een bijzondere ervaring om met 2 oudere dames op stap te zijn en ze thuis te mogen ontvangen.😊
Bert heeft de vrijdag na Hemelvaart vrij gevraagd en ik ben al vrij omdat de leerlingen geen school hebben, dat is het voordeel van op school werken 😊. We gaan naar Tønsberg, aan de zuidkust van Noorwegen. We hebben op een camperplaats gereserveerd. Dit was achteraf niet nodig geweest maar ja….De dag van aankomst is het geen mooi weer, dus we vermaken ons in de camper.
De vrijdag en de zaterdag zijn prima dagen en we fietsen door de stad. We vinden een aantal labcaches en we vermaken ons met een biertje op het terras. De honden gingen natuurlijk mee en die gedragen zich, zoals altijd, heel netjes. Op het terras heb je nog niet in de gaten dat ze erbij zijn.
Op zondag rijden we via Drammen om daar door de spiraaltunnel te rijden. Boven aangekomen heb je een prachtig uitzicht over de stad.
Moe maar voldaan weer thuis gekomen na een heerlijk lang weekend.
Een Nederlands stel, die in Zweden wonen, hebben een camping gehad maar hebben deze dit jaar verkocht. Daarnaast kwamen ze er achter dat er veel mensen die geëmigreerd zijn toch wel een aantal Nederlandse producten missen. Zo zijn ze klein begonnen om zelf producten in Nederland in te kopen en te verkopen in Zweden. Dit was een daverend succes. Inmiddels hebben ze bestellingen van Nederlanders die wonen in Zweden en in Noorwegen. 2x per jaar kan je bestellen, woon je in Zweden dan brengen ze het thuis, woon je in Noorwegen dan tref je elkaar bij de grens. In ons geval in Charlottenberg. Je vraagt 1x of je een bestelformulier mag ontvangen en dan ben je “klant” en ontvang je 2x per jaar het bestelformulier, natuurlijk ben je niet verplicht iets te bestellen maar we wilde het toch eens proberen, zeker omdat we dit jaar niet met de camper naar Nederland zullen gaan. We bestellen diverse snacks, appelstroop 😋, kroepoek, knaks van Unox, makkelijk en lekker voor als we op vakantie zijn, en peperkoek. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het op de bestelformulier staan. Veel dingen maak ik zelf dus dat vinden we dan onzin om die te bestellen.
We worden op zondag 5 mei tussen 8.30 en 9.00 uur verwacht op de parkeerplaats van de Biltema. We vertrekken zaterdag om eerst nog even langs de Ikea in Hamar te gaan. We hadden nog wat cadeaubonnen die voor 31 mei opgemaakt moesten worden. In Charlottenberg aangekomen kopen we daar alvast gehakt en kip. De helft goedkoper dan bij ons. Het is prachtig weer dus we vermaken ons prima. Op zondag zijn we zoals afgesproken op de parkeerplaats. Om 8.45 uur komen ze er aan. Een bus met een aanhanger die volstaat met grote vriezers. We zijn deze keer de enige die in Charlottenberg komen. We hadden stiekem gehoopt nog andere Nederlanders te treffen maar dat was dus niet zo.
We hebben gezellig gekletst met Hetty en Jeroen die van oorsprong uit St. Oedenrode komen. Ze hoorde meteen aan mij dat ik uit Brabant kom dus het gesprek was meteen gezellig. 😉Ze zijn ook onze leeftijd maar wonen al 14 jaar in Zweden.
Meteen daarna zijn we naar huis gereden met een koelkast en vriezer vol lekkere dingen. Wie weet gaan we nog eens bestellen.
We (een aantal dames van het breicafé) hebben al een tijdje het idee om met een paar dames een tripje naar Nederland te maken, zodat ze kunnen kennismaken met Nederland en waar ik gewoond heb. Zouden ze echt alle 13 woningen langs willen gaan? Ik heb ze nog niet verteld dat ik al heel vaak verhuisd ben 🤭. Nu is het natuurlijk mijn taak om deze trip voor te bereiden, geen probleem, dat is een leuke bezigheid. Niet iedereen heeft zoveel geld dus er moet gespaard worden. Ook geen probleem, dat doen we met plezier.
Nu doet het zich voor dat we de catering kunnen verzorgen bij de autocross in Dokka. We zouden voor 70 mensen moeten koken en dat 2 dagen. Op zaterdag en zondag moeten de mensen eten die daar werken. Kunnen we dat??? We hebben allemaal geen ervaring maar we gaan om de tafel zitten om een plan te maken. Er is al een ander cateringbedrijf die de taak op zich wil nemen. We gaan onder die prijs zitten en we krijgen de opdracht. YES. 🤩. Bij het eerste overleg blijken er 2 dames niet zo goed met elkaar over weg te kunnen, drama alom. We (Elin en ik) krijgen ze beide weer zover dat we verder kunnen met het overleg.
We maken een menu voor 2 dagen, tja….daar heb ik me niet mee bemoeid omdat ik niet zo gek ben op de Noorse keuken. Ik vind alles goed als ik het niet hoef te eten 🤣. We kopen onze spullen in, overleggen nog een keer en zo gaan we het weekend van 27 en 28 april met goede zin tegemoet.
Helaas heeft 1 dame zich toch teruggetrokken, dus we zullen het met drieën moeten doen. 💪 Jammer aan de ene kant maar dat houdt ook in dat we meer geld per persoon overhouden. We krijgen namelijk 210 kr. per persoon die komt eten en aangezien er 2×70 personen komen eten dan kun je wel uittellen wat we krijgen.
We beginnen de zaterdag met de vlag buitenhangen, het is natuurlijk Koningsdag. Bert heeft de vlaggenstokhouder (is dat echt een Nederlands woord) opgehangen dus na 3 jaar hangt hier op 27 april ook de vlag uit 👑
We komen samen bij mij. We koken de rijst en bereiden de salade voor. Alles in de auto en op naar Dokka. De eerste dag hoeven we alleen de “gryte” op te warmen, dit is een soort van beef stroganoff. De rijst en de salade is al klaar. Ook is er brood met boter, ook dit was thuis al voorbereid door 1 van ons. De dressing is uit een fles en kan iedereen zelf pakken. Helaas was de helft van de rijst een beetje overkookt. We hebben te lang en te warm deze bewaard. We nemen dit mee voor een eventuele volgende keer. Emil, de zoon van Elin, kwam ook nog even helpen. Ik had voor iedereen een schort gekocht en de namen erop gezet. Ze waren allemaal verrast toen ze dat zagen. De mannen en een paar vrouwen hebben goed gegeten, alle borden zijn leeg. We kunnen met een tevreden blik terug kijken op de eerste dag. Op naar dag 2.
Op dag 2 staan Zweedse gehaktballetjes (je kent ze misschien van Ikea) op het menu met bruine saus, aardappelpuree (uit een zakje 🙄) en rode bessen saus/jam. Tja…..wat zal ik er van zeggen. De balletjes hebben we thuis al gebakken, de bruine saus is al gemaakt, die hoeven we dus alleen nog maar op te warmen. We hebben nog wat brood en salade over dus die komt ook weer op de tafel te staan. Ik geloof toch dat we in Nederland hier niet mee weg waren gekomen, maar ja…..ik ben een buitenlander en pas me aan. O ja…we hadden ook nog chocoladecake gebakken, ook uit een pakje. Er was om 11 uur pauze, omdat ze tussen 11 en 12 uur niet racen omdat het dan kerktijd is. Niemand ging natuurlijk naar de kerk maar kwam koffie drinken met een stuk cake. Die werd al door iedereen goed bevonden. De maaltijd was om 13 uur en ook deze keer hadden we alles onder controle. Ik geloof dat we kunnen terug kijken op 2 geslaagde dagen. Althans voor Noorse begrippen. Ik vond het vooral gezellig en we hebben mooi wat verdiend voor onze trip naar Nederland.
De meeste zullen waarschijnlijk weten wat deze titel betekend. Voor diegene die dit lezen en het nog niet weten. Houd je vast.
Toen ik ongeveer 2 jaar oud was kon ik ineens niet meer lopen. Hier weet ik natuurlijk niks van maar daar is het begonnen. Ik kwam in het ziekenhuis terecht en ze wisten niet goed wat ze met me aan moesten.
10 jaar later, eerste klas MAVO kreeg ik plotseling rode vlekken over mijn hele lijf, dit ging gepaard met koorts en gewrichtspijnen. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en verbleef daar maar liefst 9 weken. Ik heb daar kerst, oud en nieuw en carnaval mogen vieren. Jawel, wat een belevenis. Ik kreeg zelfs van Prins Carnaval, die toen ook mijn kinderarts was, een onderscheiding omdat ik het langst in het ziekenhuis lag. 🥇. Na 6 weken op bed gelegen/gezeten te hebben mocht ik voor het eerst weer van het bed af, dat betekende, opnieuw leren lopen. Allerlei onderzoeken werden gedaan maar er kwam eigenlijk niet veel uit.
Zo ging het eigenlijk vele jaren. Het kwam en het ging, er was geen peil op te trekken. Verschillende ziekenhuizen hebben me onderzocht. Maar er kwam altijd niets uit. Na vele jaren was ik die onderzoeken, opnames en pijn een beetje beu, als het weer op kwam zetten. Mijn huisarts snapte dit en hij zei: Ik geef je Prednison voor 10 dagen, en dan gaan we kijken hoe dat bevalt. Na een half uur was ik weer op de been, ik wist niet wat er gebeurde, anders was ik weken van de been. DUS: Geweldig spul die Prednison 😉😊. Volgens de artsen is het geen probleem om hooguit 1x per jaar een stootkuur te krijgen. Er was 1 reumatoloog die al een keer de Ziekte van Still liet vallen, maar er ontbraken toch wat symptomen.
In november 2011 belande ik weer in het ziekenhuis. Nieuw ziekenhuis en nieuwe artsen. Ik was een goed leerproject omdat het dus zelden voorkomt. Ook hij noemde het de Ziekte van Still. Een witte raven ziekte noemde deze reumatoloog het. Soms is het fijn om het een label te geven maar ik weet ook dat het misschien toch niet de Ziekte van Still is. Tja….wie zal het zeggen. De Ziekte van Still heb je in 2 vormen. Een kindervariant en een volwassenvariant. Dat past dus wel in het plaatje. Alleen…….De volwassenvariant komt eigenlijk alleen maar voor tot ongeveer je 40e levensjaar en wat is nu het geval???!!!
Na 13 jaar sta ik weer helemaal onder de vlekken en heb ik pijn aan mijn enkels en vingers/handen. Ik wist niet wat me overkwam. Is het dan toch niet deze ziekte?? Gelukkig heb ik nog Prednison in huis van mijn ontstoken schouder een paar weken geleden. Dus ik kan me prima redden maar het is en blijft een vreemd verhaal.
Omdat ik in het Neven & Nichten weekend die foto had gewonnen kwam ik op het idee om allerlei foto’s op te hangen in het trappengat. Dus op naar de kringloopwinkel om allemaal verschillende lijstjes te scoren. Hier in het verzorgingshuis is een kringloopwinkel die een paar uurtjes per week open is, we scoorde daar meteen 11 lijstjes in verschillende kleuren en formaten. Een hele zaterdag bezig geweest om foto’s uit te zoeken en te printen. We hebben zelf ook nog verschillende lijstje met oude foto’s erin. We hebben allerlei foto’s verzameld van familie, vrienden, de camper, de beestenboel en…..van alle mensen die hier op bezoek geweest zijn. Die komen apart te hangen aan de Wall of Visitors 😉.
Op zondag gaan we de lijstjes ophangen, dat is nog een heel gepuzzel maar we vinden het resultaat erg leuk geworden. Het is nog niet af dus als we nog wat lijstje tegen komen dan zal het steeds verder uitbreiden. 😊
Ik lees op facebook dat de Valdresflye weer open is. Dit is een toeristische weg die in de wintermaanden afgesloten is. We besluiten om naar deze weg te rijden. Het begin van deze route is ongeveer 1 1/2 uur rijden van ons vandaan. We nemen een rugzak met broodjes en drinken mee en wat lekkers voor de hondjes.
Het weer is helaas niet opperbest maar het zou in de loop van de dag beter worden. We houden een stop in Fagerness en lopen daar wat rond zodat ook de honden de pootjes even kunnen strekken. We vervolgen onze weg en komen nog langs het hotel van Marco in Heggenes. Marco deed mee met het programma B&B vol liefde de wintereditie. Het weer is nog steeds niet best maar we kunnen een gedeelte van de route afleggen, de rest is weer afgesloten omdat er boven op de berg erg slecht zicht is. Dus we rijden tot zover als we kunnen en draaien daarna om. We maken in stop in Beitostølen, dit is een toeristisch dorp, vooral geliefd bij de skiërs. Het schijnt een prachtig skigebied te zijn. Ook komt daar de zon te voorschijn, het ziet er prachtig uit.
De route is mooi met hoge sneeuwmuren. Ik heb een paar filmpjes proberen te maken. We zijn rond 16.30 uur weer thuis en hebben ruim 200 km gereden. We kunnen weer een ✔️ zetten achter deze Norwegian Scenic route. Afgelopen zomer hebben we ook al verschillende van deze routes gereden, echt een aanrader.
Bert is woensdag al vrij dus we kunnen al een dagje eerder weg dan gepland, ik werk op school dus heb alle schoolvakanties vrij, dus ook deze week met Pasen. Bert had vorig weekend de camper al uit zijn winterstalling gehaald, dat was nog een hele klus omdat er nog heel veel sneeuw op het pad lag. Maar hij heeft dat toch maar weer geklaard. 💪
We hebben 2 nachten op een CP in Fredrikstad gereserveerd. Dat was het laatste plekje wat nog beschikbaar was. Dit lange weekend is erg populair bij de Noren om er op uit te trekken. We hebben een leuk plekje aan het water. Fredrikstad is een leuke stad maar omdat het weer niet heel geweldig was ziet het er een beetje somber uit. We laten er ons niet door weerhouden en gaan met het bootje naar de oude stadsdeel. We wandelen daar wat en doen meteen wat labcaches, zo kom je op leuke plekjes waar je anders niet zo snel zal komen. Ook hebben we een middag met een elektrische step rond getoerd, deze staan op verschillende plaatsen in de stad en die kan je met een app activeren. Super handig. We vinden het hier beide erg leuk en willen graag nog eens terug als het weer beter is.
Op vrijdag rijden we richting Zweden om wat boodschappen te doen. Het weer is daar nog veel slechter en besluiten om na het boodschappen doen maar weer terug naar Noorwegen te rijden. We belanden in Moss ook deze keer weer aan het water. Het weer is niet geweldig maar het is in ieder geval droog. We eten lekker bij Peppes pizza, ons favoriete pizzarestaurant. De volgende dag fietsen we nog rond door Moss en zoeken nog enkele caches en labcaches. Ook nu weer leuke plekjes gezien.
We zien dat het thuis beter weer is dus we besluiten om zondag al richting huis te rijden. We ruimen de camper leeg, zetten de wasmachine aan en relaxen de rest van het paasweekend.
Voordat ik naar Gardermoen zal rijden breng ik eerst de honden naar Heidi, daar blijven ze voor een nachtje, Bert zal ze vrijdagavond weer ophalen. Hopelijk gaat dit goed, al heb ik er alle vertrouwen in Heidi. Ik hoor later dat ze zelfs op bed hebben mogen slapen.
Ik vlieg rond 18 uur naar Nederland. Dit is de eerste keer dat ik naar Eindhoven kan vliegen. Dat is de helft goedkoper dan dat je naar Schiphol moet vliegen. Transavia vliegt sinds februari dit jaar van Oslo naar Eindhoven, echt een uitkomst voor ons. Een retour kostte me 82 euro dat is ook nog eens incl. een handtas en een klein koffertje. TOP 🎉.
Stefanie en Sander halen mij op in Eindhoven. De eerste nacht zal ik bij hun slapen. Nu heb ik er wel aan gedacht om wat foto’s te maken van het huis 😉. We kletsen gezellig bij en ik ga rond middernacht naar bed. De volgende ochtend ontbijten we gezamenlijk, Sander moet gaan werken en Stefanie en ik gaan nog even naar de winkel. Om 13.30 uur wordt ik verwacht in Schaijk bij Hendri. Stefanie zet mij daar af en nemen afscheid. Hopelijk zien we ze snel bij ons in Noorwegen.
We rijden naar de Graaf om Ilse op te halen en rijden meteen door naar Geesteren. Daar verblijven we in een groepsaccommodatie voor de rest van het weekend. Op vrijdag is er geen activiteit en sommige komen ook pas op zaterdag. We laten eten komen en kletsen de hele avond.
Zaterdag komen de laatste nog aan zo tussen 10 en 11 uur. We lunchen en vertrekken daarna in groepjes voor een autopuzzelrit. Leuke route langs verschillende kastelen in het mooie Gelderse Land. Het diner bestaat uit Chinees. Heerlijk gegeten, natuurlijk veel te veel nog over maar Carlo eet de volgende Chinees als ontbijt, ook dit is een traditie geworden. 🤭
In de avond is er een enveloppenspel, dit spel wordt door niemand minder dan Mirjam gepresenteerd. Chapeau voor Mirjam dat ze dit toch maar weer doet, zeker met zo’n luidsprekende (lees: schreeuwende) mensen en ongeduldige types. Ze blijft uiterst kalm en weet de boel in goede banen te leiden. Het is een afwisselend spel met vragen, opdrachten, raadsels etc. De prijzen liegen er niet om dus iedereen is fanatiek. Ik ga met een foto, waar alle neven en nichten en kouwe kant opstaan, naar huis. Deze zal een mooi plaatsje krijgen in ons huis. Rond middernacht gaan de eerste naar bed.
De volgende dag ontbijten we met zijn allen en ruimen we alles weer netjes op. We vertrekken richting Zeddam om daar in Restaurant Ruimzicht te lunchen. De bestelling is al doorgegeven dus dat was makkelijk. Na de lunch nemen we weer afscheid van elkaar. Hannie en Gerard brengen mij naar Eindhoven Airport. Hopelijk kunnen we er volgend jaar weer bij zijn.
Op dinsdag 19 maart krijg ik een telefoontje van Bert dat hij van de weg gegleden is met de vrachtwagen. Hij mankeert niks maar hij blokkeert de hele weg zodat niemand er meer door kan. Hij staat op de doorgaande weg van Dokka naar Gjøvik. Het was glad en hij raakte eerst rechts de vangrail om daarna links in de berm in een berg sneeuw tot stilstand te komen. De deuren gingen niet meer open i.v.m. de grote hoeveelheid sneeuw waar hij ingereden was. Al snel kwam er iemand naar hem toe die vroeg of alles oké was. Bert belt als eerst zijn baas en die verteld dat hij rustig moet blijven en moet wachten op hulp. Inmiddels arriveert de politie waarvan er 1 meteen onderuit gleed. O het is hier glad. Ja dat kun je wel zeggen. Ook was er een verslaggever van de regionale krant snel aanwezig. Het was best groot nieuws omdat dit een weg is die veel gebruikt wordt door mensen die moeten gaan werken, kinderen die naar school moeten etc. etc.
Rond 9.00 uur is hij er uitgesleept door een bergingsbedrijf. Door de politie wordt hij nog ondervraagd en moet hij blazen. De banden worden bekeken maar alles is tip top in orde. De wagen is ook nog splinternieuw, nu dus niet meer. 🤭
Rond half 10 kan hij zijn weg weer vervolgen. De baas vroeg nog wel of hij verder wilde rijden maar Bert liet zich niet kennen. 💪
De schade viel mee maar het blijft een rotgevoel omdat dit de eerste keer is in 35 jaar dat hij van de weg geraakt is. Ach, dit had iedereen kunnen gebeuren.
Ik probeer zo nu en dan weer eens wat nieuws uit. Dit keer waren het chocoladebollen, geïnspireerd door Heel Holland Bakt. Het eerste baksel was een echt misbaksel, terwijl de smaak best oké was. De soes was in eerste instantie te kort gebakken waardoor ze helemaal instorten. De tweede keer ging het al beter, de vorm was nog niet geweldig maar de waren tenminste lang genoeg gebakken, maar nu was de chocolade helemaal korrelig. Maar de smaak was wederom oké. De derde keer, ja alle goede dingen in drieën of 3x is scheepsrecht, zijn ze best goed gelukt al zeg ik het zelf. Ze smaakte ook echt heel goed. Ik zou zo bij Jan de Groot in Den Bosch kunnen gaan werken 😉🤣.
Ik heb altijd al een echte Noorse trui willen hebben maar ze zijn of te duur of veel te dik. Mijn collega laat een foto van een trui zien die ze zelf gebreid heeft. Een prachtige trui met een mooi patroon. Een andere collega zegt later tegen mij dat zij wel voor mij een trui wil breien. O echt?? Wat lief en dat helemaal voor niets, ik moet alleen zelf de wol kopen. Zo gezegd zo gedaan. Ik mag het patroon lenen van die eerste collega om zo te zien welke wol ik moet kopen en hoeveel. Na 2 weken heb ik alles compleet, ja het gaat hier niet zo snel dan in Nederland. 😉 De wol en het boek met patroon geef ik aan de die tweede collega en ze gaat voor mij aan de slag. Er komt een kleine aanpassing omdat ik zo’n hoge col niet fijn vindt. En wat blijkt, 2 weken later is de trui al klaar. Hoe dan?? Wel een leuk cadeau op Stefanie haar verjaardag.
Ik ben er super blij mee. Voor nu is het nog te warm maar volgende winter zal ik hem zeker veel gaan dragen.
Op vrijdag is het dan zover. Bert krijgt zijn nieuwe vrachtwagen. Een spiksplinternieuwe Volvo die op gas rijdt. Dat vindt Bert dan wat minder maar het is niet anders. Hij heeft in Nederland ook met een wagen op gas gereden dus hij heeft ervaring. De pompen waar je gas kunt tanken zijn nog maar schaars dus het zal goed plannen worden. Hij is trots op zijn nieuwe aanwinst. Hopelijk veel veilige kilometers.
Na het weekend in Nederland vertel ik Elin over de PS4 en het leuke spel Beat Saber. Ook zij is meteen verkocht. We mogen de PS4 van Emil lenen en op de Noorse marktplaats Finn.no scoren we een vr bril met 2 controllers. Een goede training voor ons beide 🤣. Al snel komen we (Bert en ik) er achter dat de PS4 van Emil behoorlijk vol staat, ik wil niet iets verwijderen dus we kijken zelf op Finn.no om er zelf 1 te kopen. Hier een half uurtje vandaan staat er 1 te koop die nog als nieuw is. Inmiddels is de PS5 er ook al maar die zijn nu nog veel te duur voor ons. We rijden op zaterdag naar die man en zijn een Playstation 4 rijker. De vr bril is er inmiddels ook al en die ziet er ook nog als nieuw uit. Alles bij elkaar een koopje 😁. Dus op onze oude dag worden we nog gamers. Inmiddels al meer spellen gedownload en zijn we lid van de Playstation club. Super leuk tijdverdrijf.
Na het verdrietige nieuws over de miskraam van Stefanie besluit ik een vliegticket naar Nederland te boeken. Ik regel 1 dag vrij op het werk, wat geen probleem was. Bert regelt een dagje vrij op vrijdag zodat ik met een gerust hart op donderdag naar Nederland kan vertrekken. Ons Mia en Emiel komen mij op Schiphol ophalen, wat heel erg fijn was.
Eenmaal in Oss aangekomen is het fijn om Stefanie en Sander weer te zien. Ze zijn net verhuisd en het is ook fijn om het nieuwe huis te bewonderen. We kletsen veel en hebben het fijn samen. Op vrijdag vieren we de verjaardag van Sander met familie, ook dat was leuk om iedereen weer even te zien. Op zaterdag spreek ik met Erna af om in de stad te lunchen, ook dat was fijn om even bij te kletsen. Na de middag gaan Stefanie en ik nog even wat winkels af om wat boodschappen in te slaan. Op zondag maak ik kennis met de PS4 en Beat Saber, een game met de vr bril en 2 controllers die je op de maat van de muziek moet bewegen en blokken moet doorhakken. Oeps dat viel nog niet mee maar wel super leuk om te doen. Ik dacht meteen….dit wil ik thuis ook.
Net voor mijn vertrek naar Nederland kom ik er achter de er een carnavalsreceptie is in Escharen. De uitnodiging had ik van Fleur en Thijs gekregen omdat ze Page en Bodyguard zijn bij de Jeugd Prinses. Dit wisten we van de zomer al, toen was het nog een groot geheim maar wij mochten het weten omdat we toch ver genoeg weg wonen. 😁De uitnodiging had ik voor kennis aangenomen maar nu kwam het toch wel goed uit dat deze net deze zondag om 14.00 uur was dat ik in Nederland was. Dus met Stefanie en Sander naar Escharen om de familie te verrassen. En dat verrassen was echt gelukt. Ze keken me allemaal aan of ze het in Keulen hoorde donderen. Ingrid moest zelfs een traantje weg pinken toen ze besefte dat ik echt daar was. De verrassing was dus geslaagd. Ook Nel en Sandra zouden komen en ook die wisten van niks. Ook die waren helemaal verbaasd en emotioneel. Nog veel meer bekende gezien maar geen tijd om met iedereen te spreken omdat ik iets over 15.00 uur de trein richting Schiphol moest nemen.
Stefanie en Sander zetten mij in Oss op het station af, het was fijn om even daar te zijn. Je kan niet veel doen maar om op zulke momenten bij elkaar te zijn is wel fijn. Helaas helemaal geen foto’s gemaakt van het nieuwe huis 🙄.
Mijn leidinggevende had een nieuwe werkplek voor mij met vaste uren, wel nog met een invalcontract. Op 3 januari zou ik kunnen beginnen op de school in Hov. De school ligt net buiten het centrum en is 2,2 km van ons vandaag. Ik zag er heel erg tegen op, dit mede omdat ik om 5.00 uur moet beginnen, dat is dus bijna midden in de nacht 🤭.
Met zware tegenzin vertrek ik de eerste dag naar de school, dit betekend trouwens ook dat ik niet meer naar de Noorse les kan. Hopelijk leer ik de taal van mijn nieuwe collega’s. Het team bestaat uit 7 personen, voorheen met 8 personen maar er is er al 1 met pensioen gegaan. De tweede zal snel volgen om met pensioen te gaan, daarom werken Pinatikan en ik nu op deze plek. We zullen na 25 januari met 6 personen de school schoon gaan maken. De dag begint met een half uur koffie drinken. Monica is de voorwerkster en legt mij uit wat de bedoeling is. De school is verdeeld in de lagere school en de jongere school, dat is voor jongere tussen de 12 en 16 jaar ongeveer, die 3 jaar op deze “tussen” school zitten. Ik word ingedeeld op de jongere school en maak de klaslokalen, de gangen, de wc’s, de garderobes en douches van het zwembad, de gymzaal schoon. De eerste dag is me alles meegevallen, super leuke collega’s, van de 6 zijn er 3 Noors en zijn mijn leeftijd. Ze kletsen gezellig en vinden het reuze interessant om weer nieuwe collega’s te hebben. We werken 2 uur en hebben dan een pauze van bijna een uur 😱. Daarna werken we nog even om daarna zitten we nog een uur te wachten totdat het 10 uur is om naar huis te gaan. Daar heb ik wel wat moeite mee, ik werk liever gewoon de hele tijd, maar ja….ik ben een buitenlander en moet me aanpassen.
Al met al heb ik het goed naar mijn zin. We kletsen veel samen en hebben het ook erg gezellig en lachen veel.
Dennie en Pascal komen naar Noorwegen, ze hebben een huisje gehuurd op Etna Camping in Etnadal. Dat is hier ongeveer 45 minuten rijden hier vandaan. Deze camping staat te koop en de heren hebben een droom om in Noorwegen een camping over te nemen. Deze week staat voor hun in het teken van de buurt en de camping verkennen om te kijken of ze hier zouden willen wonen/werken. Wij waren in oktober al even op de camping wezen kijken, gewoon maar uit nieuwsgierigheid en je moet iets op een saaie zondag. 😁
Ze zijn met de boot gekomen op ons advies. Ook hun is het heel goed bevallen om op deze manier naar Noorwegen te komen. Na de boot is de eerste stop bij ons. We kletsen gezellig weer bij en lunchen gezamenlijk. Na de middag vertrekken ze richting Etnadal. Op 1e kerstdag hebben we ze uitgenodigd om bij ons te komen eten. Eerst maken we een wandeling door het altijd zonnige, pittoreske Hov. 😁
Het diner bestaat uit: Chinese tomatensoep, Fou young hai en Tjap Tjoy met als toetje ijs in verschillende smaken. 😋 Tijd voor een spelletje was er niet meer want we hebben alleen maar zitten buurten. Het was super gezellig. Later in de week hebben we in Dokka afgesproken om elkaar nog even te zien, ook Bert is vroeg klaar met werken en we treffen elkaar bij Bert zijn werk. We gaan ook nog mee naar de camping om het af te sluiten. Het was super leuk om de heren weer te zien. Hopelijk gaan ze een keer de stap nemen en hopelijk dan ook niet zo ver bij ons vandaan. 😉
UPDATE: Deze camping was toch niet helemaal wat ze zochten, dus de zoektocht gaat verder.
November en december zijn rustige maanden, nou ja….
We werken, we verplaatsen het hout richting de overkapping bij de voordeur, proberen wat nieuwe recepten uit, Flex gaat naar de kapper, Elin en ik staan op de kerstmarkt in het gemeentehuis en in het buurthuis Johs Minde, er is sneeuw, we zetten de kerstboom, zien prachtige luchten, gaan naar een kerstconcert in de kerk van Hov en krijgen bezoek op 1e kerstdag.
Ook nog een paar serieuze zaken, op 10 november heb ik in Lillehammer het 2 jaarlijkse borstonderzoek, een week later krijg ik een brief dat er nader onderzoek nodig is om te kunnen vaststellen of er wel of niets aan de hand is. Dat is best schrikken, je weet natuurlijk maar nooit. Op 13 december moet ik voor verder onderzoek naar Hamar, Bert heeft een dag vrij kunnen krijgen om mee te gaan. Na nog extra foto’s, een echo en een punctie krijg ik te horen dat er niets aan de hand is en dat er alleen een cyste zat. Wat een opluchting. Dezelfde dag bellen we in de avond met Stefanie en Sander en horen we dat we opa en oma worden, wat een geweldig nieuws. Het is nog pril maar ze willen het toch vertellen dit omdat de moeder van Sander ziek is en hier erg naar uitkijkt en omdat het bijna kerst is en als Stefanie dan geen wijntje drinkt dan weet ook iedereen meteen wat er aan de hand is. We maken plannen om onze vakantie aan te passen en in augustus, als ze uitgerekend is, naar Nederland te reizen. In de kringloopwinkel loop ik tegen een campingbedje aan voor 100 kr, dat kan ik niet laten staan. Ik stuur met Greetz een leuke kaart met babysokjes, en zo leeft iedereen op zijn eigen manier op een roze/blauwe wolk.
UPDATE: helaas is er vroegtijdig een einde aan de zwangerschap gekomen. Op 19 januari stond er een afspraak bij de verloskundige en die had geen goed nieuws. Wat een verdrietig nieuws was dat. 😢
Het geraamte stond er al even en nu was het tijd om het zeil er overheen te trekken. In het begin was het even kijken hoe we dit het beste konden doen, de tent is namelijk ruim 3 meter hoog, maar zoals altijd heeft Bert overal een oplossing voor. Aan de punten een touw vast gemaakt en er overheen gooien, dat ging super goed, totdat er een klein zuchtje wind kwam en alles er weer af lag. Het leek net een slapstick. 🤣 Maar na een paar uurtjes werk zat het zeil er mooi strak omheen en kan de camper er staan in de winter. Hopelijk gaat het ons bevallen om op deze manier de camper voor de winter te stallen. Als we het op deze manier doen hebben we veel geld voor een stalling uitgespaard. 💰
Op 15 september vertrekken we voor 3 weken naar Nederland, deze trip staat in het teken van bezoekjes afleggen aan familie en vrienden. We hebben een volle agenda maar we hebben er zin in.
Na een paar dagen is de omvang van het extreme weer goed te zien. Ook komt kroonprins Håkon om met de mensen te praten die geëvacueerd zijn en alle hulpverleners. Hij bezoekt eerst in Fall de sluizen en de waterval en praat daar met de burgemeester. Daarna komt hij naar Hovlitunet om alle betrokkenen te spreken. We gaan even kijken en het is opvallend hoe ontspannen dit verloopt. Hij maakt met veel mensen een praatje en hij heeft maar 3 mensen bij zich, een chauffeur en 2 bewakers, met van die oortjes in met een wokkel draad. 🤭😁 We staan dan ook vlakbij hem om een leuke foto te maken. Dat is nog eens een verschil met Nederland, daar zou dit, helaas, zo niet kunnen.
We rijden naar Trevatn om de sluizen te bekijken en om te zien hoe hoog het water nog staat, ook kijken we bij het Randsfjord, ook daar is het niet normaal hoe hoog het water staat. Dit zal tijd nodig hebben….ben benieuwd hoelang het zal duren voordat het peil weer normaal zal zijn.
Het regent een aantal dagen, niet extreem hard maar wel constant. Hier wordt het in het nieuws omschreven als extreem weer genaamd Hans. In Nederland hebben ze het over een storm in Noorwegen, dit omdat het weer een naam gekregen heeft, maar het waait helemaal niet, het is juist windstil.
Over het zuidelijk gedeelte van het land hebben ze te maken met extreem veel neerslag. Er zijn veel overstromingen, caravans worden meegesleurd, wegen worden weggespoeld, mensen moeten geëvacueerd worden, ook hier in de gemeente is het raak. De stroming (waterval) van Trevatn, hier in het naastgelegen dorp, loopt van, zo’n 400 m hoger gelegen naar het Randsfjord, het grote meer waar onze gemeente aan ligt. De mensen die daar naast wonen worden uit voorzorg geëvacueerd. Dat is een hele onderneming, voor de omwonende, de brandweer, het rode kruis, het zorgpersoneel en nog veel meer mensen. Het gaat om zo’n 250 mensen. Ze worden uit voorzorg geëvacueerd omdat ze bij Trevatn de sluis moeten open zetten, dit is in geen 50 jaar gebeurd maar is noodzakelijk omdat ander Trevatn zal overstromen met alle huizen die daar naast gebouwd zijn. Het is super spannend maar we worden via verschillende kanalen op de hoogte gehouden. Wij zelf hebben weinig hinder van het extreme weer. De tuin staat blank en we hebben een eigen waterval maar verder valt het gelukkig mee.
Na 3 dagen neemt de regen af en keert de rust weer terug. Dan zijn de gevolgen pas goed te zien. Verschillende paden hebben geulen waar het water nog door heen stroomt. Veel materiële schade maar gelukkig geen mensen overleden of gewond. Zelfs de Noren hebben dit nog nooit meegemaakt.
Ook Bert heeft veel last van het weer. Hij komt vast te staan op een punt waar de weg is weggeslagen. Hij kan niet voor of achteruit. Hij krijgt wat contact met de andere chauffeurs en sommige moeten blijven wachten van de baas. Bert mag zelf bepalen wat hij doet. Er zijn steeds meer wagens die omkeren zodat Bert ook kan draaien en na 24 uur besluit hij om te rijden, dat omrijden is dan wel meteen zo’n 300 km, maar ja….rijden is beter dan stil staan. Zo hebben veel mensen met het extreme weer te maken op wat voor manier dan ook.
Gerard heeft met de drone wat filmpjes gemaakt van onze tuin en de waterval in Fall. Ook heeft iemand met een drone over de hele stroom gefilmd.
Via Pinatikan, die ik ken van de Noorse les, hoor ik dat ze een inval schoonmaker zoeken bij Hovlitunet, dat is het verzorgingshuis hier in het dorp. Ze geeft mijn telefoonnummer door aan de manager van de schoonmaak en op maandag 7 augustus hoor ik dat ik dinsdag 8 augustus kan komen inwerken. Oke, prima, jammer dat dit net samenvalt met het bezoek van ons Hannie en Gerard, maar ja….het is niet anders.
Om 7 uur moet ik beginnen, het regent gigantisch, hier later over meer. Ik loop de eerste dag mee met Marita, zij is de voorwerkster. Ze legt me kort en niet zo krachtig uit wat ik moet doen. Moeilijk is het niet maar het gebouw is net een doolhof, dus dat wordt de grootste uitdaging. Ik moet zelf veel vragen want ze is niet heel spraakzaam. Ik kijk gewoon goed naar wat zij doet en ik doe het maar na. Na 2 dagen zijn ze zo tevreden dat ik een contract krijg aangeboden. Als invalkracht maar dat vind ik geen probleem.
Ik heb altijd gezegd dat ik niet ga schoonmaken, niet omdat ik dit te “min” vindt of zo maar gewoon omdat ik daar geen zin in heb. Nu werk ik in het verzorgingshuis en vindt het eigenlijk best leuk. Ik maak een praatje met de bewoners en het werk is makkelijk en op een rustig tempo, want toen ik vroeg hoelang ik krijg om een kamer te poetsen, keek ze me aan of ze water zag branden. In Nederland had ik dat weleens gehoord dat ze maar een bepaald aantal minuten krijgen voor een kamer maar hier kennen ze dat niet, je neemt de tijd die je denkt nodig te hebben. 👍 De rest van de week werk ik van 7.00 uur tot ongeveer 14.00 uur.
Ons Hannie en Gerard maken een rondreis door Noorwegen en hebben de reis aangepast zodat ze 3 dagen bij ons kunnen doorbrengen. Hoe leuk is dat 😁.
Helaas valt hun bezoek net samen met het extreme weer genaamd Hans. Het regent veel en over het gehele land zijn er veel overstromingen, mensen moeten geëvacueerd worden en caravans worden door het kolkende water meegesleurd. Later hier meer over. Ook moet ik tijdens dit bezoek beginnen aan een nieuwe baan. Ze vermaken zich met onze beesten, kijken tv en spelen een spelletje. Een bezoek aan de winkel is het enige wat buiten de deur is gedaan. Heel erg jammer maar hier kan niemand iets aan doen. O ja, we zijn nog naar Fall gereden waar een waterval is, Gerard heeft met de drone nog een filmpje gemaakt. Je mocht er niet bij komen omdat dit te gevaarlijk was.
Op woensdag vertrekken ze weer richting Geilo, op mijn werk zeggen ze al dat dit lastig zal worden omdat het daar het zwaarst getroffen is, toch vertrekken ze vol goede moed, maar na een uur rijden komen ze stil te staan en kunnen geen kant meer op. Ze besluiten na 2 uur dat het welletjes is geweest en draaien om, om toch nog een nacht bij ons door te brengen. Dit is natuurlijk geen probleem voor ons. Ze kunnen de overnachting in Geilo annuleren en boeken bij het volgende hotel een extra nacht wat ook geen probleem is dus de volgende dag hopen ze hun reis weer te kunnen voortzetten.
We maken er nog een gezellige avond van en nemen afscheid. Wij vonden het leuk dat ze geweest waren. Hopelijk is het weer bij een volgend bezoek beter.
Jan Abels (oud collega van de Sligro) appte Bert om te vragen of wij thuis zijn, een keer in juli of augustus. Omdat het natuurlijk leuk is als Bert ook thuis is komen ze in een weekend.
Het beste weekend voor Jan en Gerrie is 22 juli, dat komt ons ook wel uit, we hebben net alles weer aan kant na de vakantie 🤭. Dat betekend, de camper leeg (nog niet schoon), de was weggewerkt en het gras gemaaid.
Ze komen rond de middag aan en lunchen gezellig met ons mee. De kat is ook mee maar die blijft in de camper. We kletsen gezellig bij en wandelen met de honden door het dorp. Ze vinden dat we mooi wonen. Ik heb een diner gemaakt en de rest van de avond kletsen we over van alles en nog wat. Een gezellige avond. Ze slapen in de camper en hebben dus van ons weinig nodig. Ze mogen gebruik maken van de wc en douche maar dat slaan ze af. Ze hebben zelf alles aan boord. 🚐
Na het ontbijt de volgende dag maken we nog een foto samen en nemen we alweer afscheid, ze vervolgen hun weg richting het noorden van Noorwegen.
Op 1 juli vertrekken we voor een rondreis in eigen land. Deze trip gaat naar het zuiden, gedeeltelijk langs de westkust met als noordelijkste punt Orkanger.
Toen ik zag dat Robbie Williams naar Noorwegen zou komen en in Oslo een concert zou geven was ik er als de kippen bij om kaartjes te kopen, eerst nog even Bert overtuigen maar met een goede tip van ons Mia was dat zo gebeurd 😁. De tip was: Zeg maar tegen Bert dat Mark ook een beetje sceptisch was maar die was uiteindelijk ook meegegaan en die vond het geweldig.
Op zaterdag vertrekken we al vroeg, het is prachtig weer en zo kunnen we op ons gemak richting Oslo rijden. De honden worden door Heidi en Elin uitgelaten. Echt super blij mee.
Daar aangekomen is het al best druk, we kunnen onze auto echt heel dichtbij de Telenor Arena parkeren. We eten en drinken daar nog wat en wachten totdat we naar binnen mogen. Het wachten is geen straf, leuk om mensen te kijken, we spreken zelfs nog met een stel uit Nederland die speciaal naar Oslo gekomen zijn voor het concert.
Eindelijk mogen we naar binnen, we hebben staanplaatsen en we moeten nog best even wachten totdat het concert begint dus gewoon maar even op de grond gezeten. We staan redelijk vooraan bij een hek, dus niemand direct voor ons. TOP. Alleen de Golden Cirkle is nog voor ons.
Het voorprogramma was Lufthaus, niet echt onze muziek maar ach….Na lang wachten is hij er dan toch echt. Wat kan hij er een geweldige show van maken. Let me entertain you…..En dat heeft hij gedaan. Dit was voor mij de derde keer en het was weer geweldig. Ook Bert vond het fantastisch. Hij zei zelfs, als hij weer een keer komt dan gaan we weer. 👍😀
Tot 23.30 uur heeft het geduurd, het was warm maar het was het alles waard. We hebben beide genoten. De sfeer was goed dus toen iedereen weer naar buiten moest was de stemming opperbest.
00.15 uur zaten we in de auto, fijn dat het dan nog gewoon licht is. Wel nog even bij de Mac gestopt om iets te eten, we hadden beide trek. Rond 02.00 uur waren we thuis. Moe maar voldaan. Hopelijk komt hij in de toekomst nog eens vaker naar Oslo.
Het laatste bezoek is nog maar net weg of dinsdag 13 juni komen Peter en Isabelle op bezoek. Peter gaat aan de Styrkeprøven 2023 meedoen. Dat is een fietstocht van Trondheim naar Oslo, zo’n 540 km. Deze tocht zal zijn op zaterdag 17 juni. Erg leuk dat ze ons komen bezoeken, ze arriveren zo rond 16.30 uur. Ze bekijken het huis en we eten nasi die ik gemaakt heb. Bert komt helaas die dag niet naar huis. We kletsen veel en het is echt super gezellig.
Woensdag moet ik al om 9.15 uur bij de tandarts zijn, Peter en Isabelle gaan mee en maken een wandeling vanaf de tandarts naar het centrum. Ik pik hun daar later weer op. We bekijken nog even de Fjellhall en rijden daarna eerst nog even naar de Odnesberg om te genieten van het prachtige uitzicht voordat we weer naar huis gaan. We doen wat boodschappen en relaxen vooral, dit ook omdat het erg warm is. 🥵☀️
Donderdag vertrekken ze weer richting Trondheim om zich voor te bereiden op de zware tocht.
Zaterdag spreken we met Isabelle af om elkaar te zien in Lillehammer. Daar zal Peter voorbij komen 🚴♀️. We eten eerst lekker bij Peppes Pizza en gaan dan langs de route staan. Peter zou rond 20 uur in Lillehammer zijn maar we moesten nog nog even wachten voordat hij voorbij kwam. Maar daar kwam hij aan…. 🚵♀️Tjonge jonge wat een beproeving en hij moet nog zo’n 175 km. Net daarvoor had hij een flinke regenbui gehad en hij wilde graag andere kleding aandoen, even wat drinken en een kus voor Isabelle en weer verder. RESPECT! Via de app hebben wij hem toch een beetje kunnen volgen. Na 23 uur, 26 minuten en 54 seconde was hij in Oslo. Wat een prestatie 🚴♀️💪en wij vonden het erg leuk om er een heel klein beetje van gezien te hebben.
Op woensdag 7 juni om 21 uur komt Hennie aan op het vliegveld van Gardermoen. Ze komt helemaal alleen en vliegt voor de eerste keer. Hoe stoer is dat 💪👊. Ik vind het dan ook echt super leuk dat ze komt. Gelukkig is de reis goed gegaan maar ze is blij dat ze er is. Dat begrijp ik helemaal.
We kletsen de hele weg naar huis en dat gaat door totdat we naar bed gaan. 🤭
De volgende dag doen we boodschappen en gaan een wandeling met Elin maken in het bos. Verder doen we deze dag niet veel als heel veel kletsen. 😉
Vrijdag rijden we naar Jevnaker naar de glasblazerij. Beide vinden het erg leuk om de glasblazers aan het werk te zien. We bekijken alle winkeltjes en kopen een souvenir. Heel mooi dat glaswerk maar ver boven ons budget. Kijken, kijken maar niet kopen. Tja…we blijven Nederlanders 😂
Ook rijden we nog naar de Odnesberg om van het prachtige uitzicht te genieten. We lopen ook nog een klein stukje naar het andere uitkijkpunt en dat was voor iemand met hoogtevrees een ware beproeving, maar zoals ze zelf zegt, deze dagen zijn sowieso grensverleggend. 💪 Maar het uitzicht maakt veel goed.
Op zaterdag gaan we naar Gjøvik, we maken een wandeling langs het Mjøsameer, we bezoeken de Fjellhall en relaxen vooral. Gewoon thuis heel gezellig. Zondag moeten we rond 11 uur vertrekken om op tijd op het vliegveld te zijn. Het koffer wordt ingepakt en ik geef uitleg over wat ze hier bij de security kan verwachten. Ook deze keer gaat het helemaal goed. We zwaaien nog een keer en daar gaat ze weer. Super bedankt Hennie dat je dit voor ons over hebt gehad. Heel erg stoer. We kijken terug op een paar geslaagde dagen.
Bert heeft een Mega geocache event gevonden, dat wordt gehouden in het pinksterweekend in Horten. Dus we hebben een doel om weer te vertrekken. Bert zijn vrachtwagen moet naar de garage op vrijdag dus hij is al mooi vrij. We vertrekken zo rond 10 uur en rijden richting Horten waar we voor 2 dagen een camping gereserveerd hebben. Onderweg lunchen we nog op een parkeerplaats. Het is prachtig weer dus dat geluk hebben we. 🌞
Als we op de camping aankomen weten ze niet van onze reservering af, die ik via de website heb gemaakt, ik heb zelfs een bevestiging die ik kan laten zien. Helaas, de camping is vol. De eigenaar wordt gebeld en hij maakt voor ons een uitzondering en we mogen tussen 2 hutjes staan. Voor ons geen probleem omdat we toch veel weg zullen zijn. Fijn dat dit toch nog geregeld kon worden. 👍
De zelfde avond fietsen we naar een groot park in Horten waar de Meet & Greet zal zijn voor het Mega Event. Het is er best druk en we horen dan ook verschillende talen. De mensen komen hier van heinde en verre op af. Voor ons onvoorstelbaar, maar ja…. Het is wel gezellig we maken nog een praatje met een paar Nederlanders en fietsen daarna nog naar wat geocaches, o.a. naar een duikboot. Leuke route gefietst om tegen 22 uur weer terug op de camping te zijn.
De volgende dag is het echte event. We fietsen daar naar toe en bezoeken wat standjes en lopen wat rond. Heel bijzonder is het niet en we besluiten om de vele labcaches te doen die daar in de buurt liggen. We fietsen ruim 20 kilometer om daarna weer terug op het event uit te komen. We doen nog een paar grappige spelletjes en hebben dan genoeg gezien. Op de camping vragen we of we een extra nacht kunnen blijven omdat het hier erg mooi is, zeker ook om te fietsen. Gelukkig is dat geen probleem.
Zondag fietsen we daar nog verschillende kilometers en vinden de overgebleven labcaches. De honden in de veewagen, ze hebben het weer geweldig goed gedaan. Soms even los omdat we met de kar ergens niet door konden. Dus het was een route met obstakels. 🤭🤣 We eindigen op het terras met een pilsje.
Het is alweer maandag en weer tijd om richting huis te gaan. In de haven van Oslo ligt het grootste vliegdekschip van de wereld en ik zou dat graag willen zien dus onze route loopt via Oslo. Op internet had ik gevonden waar het voor anker zou liggen. We rijden naar Oslo en bij een bushalte zien we een aantal mensen staan te kijken naar het water, snel parkeren we de camper, half op de stoep en half op de bushalte. We nemen de verrekijker mee en zien het gigantische schip.
USS Gerald R Ford:
337 m lang
41 m breed (waterlijn)
78 m breed (vliegdek)
76 m hoog
25 dekken
75 vliegtuigen
+- 4500 man bemanning
101.600 ton waterverplaatsing
Aangedreven door 2 kernreactoren
We vervolgen onze weg naar huis en kunnen terug kijken op een heerlijk lang weekend.
Op dinsdag 16 mei komen Petra, Mari, Ilse en Hendri naar ons. We kijken er al een lange tijd naar uit. Het toeval wil dat Bert in de buurt van de route, die hun rijden, moet laden, daarna kan hij naar huis en zal rond 13 uur al thuis zijn. Ik app naar de nieuw aangemaakt Noorwegen app dat Bert ergens op hun route zal rijden en warempel ze rijden op een gegeven moment achter hem. In een treintje van een vrachtwagen, camper en auto rijden ze naar Hov.
Iets over 13 uur arriveren ze bij ons. De camper wordt op de juiste plek gezet en aan de stroom gezet. We hebben elkaar in maart bij het Neven & Nichten weekend nog gezien maar toch is het weerzien weer alsof het al heel lang geleden is.
Die dag doen we niet veel als wat boodschappen en ik bak 2 monchou taarten voor 17 mei. Petra en Ilse maken prikkertjes met kaas, augurk en een zilveruitje met Noorse en Nederlandse vlaggetjes. We kletsen bij en genieten van het mooie weer.
17 mei is hier de grootste feestdag van het jaar. Onafhankelijkheidsdag. We zijn uitgenodigd door Elin net als vorig jaar. Onze gasten had ik gevraagd of ze dit mee wilde maken en ze stemden volmondig er mee in. De dag begint met een barnetog, letterlijk vertaald een kindertrein. We staan aan de kant te kijken met een Noors vlagje. Leuk maar het waait als een gek dus we gaan weer snel naar huis.
Om 12 uur worden we alweer verwacht bij Johs Minde. Het is de bedoeling dat je zelf iets van eten meebrengt, zodat iedereen iets kan eten. Het koor van mijn leraar Lars komt zingen, ze zingen alles a cappela, echt prachtig. Het was een leuke middag.
Donderdag staat Lillehammer op het programma. We beginnen met een bezoek aan een collega van Mari, ze woont met haar man in Lillehammer voor een jaar. Hij heeft een sabbatical van een jaar en zij werkt thuis voor haar baas in Nederland. Goed geregeld 👍.
We rijden daarna door naar de skischans. Mari, Hendri en Ilse lopen de trappen af langs de schans naar beneden. Petra, Bert en ik rijden de auto naar beneden om hun weer op te pikken. We gaan naar het centrum om te lunchen en wat rond te lopen, het is Hemelvaartsdag dus de winkels zijn dicht maar we vermaken ons prima.
Vrijdag moet Bert weer werken, ik blijf thuis als de gasten naar het Kistefos museum en de glasblazerij gaan. We sluiten de dag af met een afhaalmaaltijd van de Thai. Heerlijk.
Zaterdag vertrekken ze weer. Ze gaan nog ruim een week Noorwegen verkennen. Het waren super gezellige dagen met heel veel tranen van het lachen 🤣. TOP
Bert heeft op de Noorse marktplaats, Finn.no, een frame gekocht wat als overkapping moet gaan dienen voor de camper 🚐 in de wintermaanden, zodat de camper ook in de winter thuis kan staan en dat we dan eventueel nog weg zouden kunnen.
Het is een stevig frame en op deze mooie zaterdag gaan we er aan beginnen om het op te zetten. Al snel komen we er achter dat het ons hele uitzicht zal belemmeren. Nou….dat willen we niet dus met vereende krachten verzetten we, het tot dan opgezette deel, naar achter in de tuin. Dat betekend dat we dat hele stuk van zo’n 50 meter ook vrij van sneeuw zullen moeten maken als we met de camper weg willen. Maar ja…..we zullen zien hoe dat zal gaan.
Na een lange dag en soms voor gevaar voor eigen leven staat de 8 1/2 meter lange en 4 meter hoge tent, nou ja…het frame staat. Het afdekzeil moeten we nog kopen. Het gaat er om dat vooral het dak sneeuwvrij zal blijven dus de tent zal vooral boven en gedeeltelijk aan de zijkanten dicht worden.
Het weer in Noorwegen kan heel onvoorspelbaar zijn in Noorwegen. De laatste sneeuw is “net” verdwenen of het zal 24 april weer gaan sneeuwen. Er valt zo’n 30 tot 40 cm. Gelukkig is het hele natte sneeuw en is dan ook na een paar dagen weer verdwenen. Ik vind sneeuw heel leuk maar niet meer in april 😉. Ik heb vanaf 1 februari bijna elke dag een foto gemaakt, geprobeerd om dit vanaf hetzelfde standpunt te doen.
Op vrijdag 28 april komen Joey en Erna voor een lang weekend. Kei gezellig. Ik ga ze ophalen op het vliegveld zo rond 15 uur. Bert is helaas werken en komt deze avond ook niet thuis. Ik heb in de ochtend al Moussaka gemaakt zodat ik dit alleen nog maar hoef op te warmen. Zoals bijna elk bezoek hebben ze kaas meegebracht, maar liefst 4 stukken. Heerlijk 🧀🧀🧀🧀.
Zaterdag gaan we naar de winkel, maken ze kennis met Elin, wandelen we door het dorp en kletsen veel, we proberen ook nog op de Odnesberg te komen maar door de sneeuw van de laatste dagen is dit niet mogelijk. Jammer. We sluiten de dag af bij Peppes Pizza in Gjøvik en thuis nog met een spelletje 30 Seconds en heel veel lachen.
Zondag gaan we met zijn vieren naar het Kistefos museum. Ook Bert is hier nog nooit geweest. We vermaken ons prima, zeker ook omdat het weer ons goed gezind is.
We sluiten de dag af met heerlijke noedels gemaakt door Joey en Erna. Wat een verwennerij, zeker als je zelf niet hoeft te koken. De volgende dag is het alweer voorbij. We brengen samen ze naar het vliegveld en kijken terug op een heerlijk weekend, veel gelachen en veel gekletst. We zijn weer helemaal bij met wat er in Nederland gebeurd is. 👍
Bert is onverwacht 2 dagen vrij dus we pakken de camper in en gaan richting Zweden om weer frikandellen in te slaan. 😊 De zon schijnt en we kennen de weg inmiddels dus we zijn in een paar uur bij de winkels in Zweden.
We doen onze inkopen, gelukkig hebben we een grote koelkast en vriezer in de camper 🤣, en rijden weer terug richting de grens. Op de grens is een mooie parkeerplaats tegen een bos aan waar je gratis kan overnachten. We lopen dan ook heerlijk nog in de bossen met de honden en vinden ook nog wat caches.
De volgende dag rijden we naar Magnor net over de grens in Noorwegen, waar een glasblazerij is. Leuke winkeltjes maar helaas staken de glasblazers. We horen later dat er meerdere sectoren staken. Jammer maar helaas.
We rijden door naar Kongsvinger, een redelijke plaats op onze route. We parkeren bij de grote vestiging boven op de “berg”. Hier mogen we het geen berg noemen als er nog bomen groeien 😉🫣🤭maar wij als Nederlanders vinden het al snel een hele hoge berg. We bekijken de vestiging en lopen daarna door naar de oude binnenstad. Verrassend mooi stadje met een heerlijk terras waar we lunchen. Er staat een oude telefooncel wat nu als mini bieb dienst doet, ik neem nog een Noors puzzelwoordenboek mee.
Naar een heerlijk lunch en wandeling vervolgen we onze weg weer naar huis. Waar we als diner frikandellen eten. 😊
Via Elin kwam ik er achter dat er VilMer is. Dat is een organisatie voor vrijwilligers die iets willen betekenen voor de oudere mensen in het verzorgingshuis. Je kunt je daarvoor online inschrijven. Zo gezegd, zo gedaan. Ik had aangegeven dat ik op bezoek wil komen met onze honden. Een profiel aangemaakt op die website met een paar leuke foto’s van de honden.
Vrij snel daarna werd ik gebeld, ze wilde gewoon nog wat weten over mij en de honden. Het hele gesprek ging in het Noors en dat ging me redelijk goed af. 🥵
Via een sms kreeg ik een datum door wanneer ik verwacht werd in Hovlitunet, het verzorgingshuis hier in Hov. Om 11 uur werd ik beneden opgehaald door iemand van de verzorging, ze bracht me naar de afdeling met dementerende mensen. Wat was dat leuk. De honden deden het ook weer fantastisch. Net alsof ze dat feilloos aanvoelen dat ze rustig moeten zijn maar wel enthousiast. De meeste mensen hebben een hond gehad en vertelde daar ook nog over.
Na een uurtje hadden we 4 huiskamers gehad en het was geweldig. Zo leuk om te zien hoe de mensen opleven bij het aaien van de honden. Dit is zeker voor herhaling vatbaar. Een paar dagen later stonden onderstaande foto’s op Facebook met onderstaande vertaalde tekst. Vooral de eerste foto’s van Flex met de man kreeg heel veel likes. ❤️ #trots
“Gezellig bezoek met honden”
“Vrijdag kreeg Rognlia bezoek van Thea Megens en haar twee prachtige honden. De honden waren rustig, sociaal, vertrouwend en over het algemeen aardige honden voor zo’n bezoek.
Dit was een aangenaam vrijdagbezoek voor ons in Rognlia. Hondenbezoeken zijn altijd zo populair”.
We hebben hier niet veel regen, zeker in de wintermaanden regent het niet. Dan sneeuwt het, maar ook die dagen zijn op 2 handen te tellen.
Maar…. nu heeft het 2 dagen geregend, helemaal niet zo hard maar wel veel water wat niet de grond in kan omdat die grotendeels nog bevroren is. Het water neemt de kortste weg dus…. een drama. Bij de buurman was de halve oprit weg gespoeld. Ook hadden we in onze tuin een rivier en een echte waterval. Het watervalletje naast ons huis was opeens een echte waterval. Normaal komt het water niet boven de rotsen uit maar hoor je alleen het water stromen. Nu is het een bruine kolkende massa.
Gelukkig hebben wij verder geen schade, ook is de kelder niet ondergelopen zoals bij Elin, daar stond zo’n 40 cm water binnen 😨.
Klokslag 9.30 uur vertrekken we richting Røros. We hebben een extra lang weekend dus de hele familie is mee, inclusief Bumper. De eerste keer voor hem in de nieuwe camper. 😊🐈
We rijden een toeristische route waar nog heel veel sneeuw ligt. Veel mensen zijn hier nog aan het langlaufen. Bij ons ligt er ook nog sneeuw maar die is langzaamaan aan het verdwijnen.
Als we in Røros aankomen kunnen we de camperplaats waar we eigenlijk wilde staan niet vinden, dit komt ook door de vele sneeuw zodat de kleine weggetjes soms moeilijk te zien zijn. We komen uiteindelijk tegen het centrum aan op een camperplaats. Dit is eigenlijk nog beter omdat we van hier kunnen lopen naar het centrum. Omdat het witte donderdag is, is alles gesloten maar we lopen door het prachtige dorpje en zien genoeg om een aantal uren er door te brengen. Het dorpje staat op de Unesco Wereld Erfgoed lijst. Ook is dit het koudste stukje Noorwegen. Omdat het niet waaide viel het nu wel mee.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
De volgende dag vertrekken we richting Trondheim. We zoeken nu een stukje Noorwegen waar wat minder sneeuw ligt. 🤣 Ook deze weg er naar toe is mooi, we spotten verschillende herten.
We belanden op een camperplaats op een soort van industrieterrein, niet veel bijzonders maar voor 2 nachten is het prima, en het is op fiets afstand van het centrum. We gaan meteen de fiets op om wat boodschappen te doen, de veestapel blijft in de camper deze keer. We fietsen ook nog naar het centrum om wat Labcachen te doen. Op deze manier zie je veel van het centrum. We zijn hier beide al eens vaker geweest maar je ziet dan net weer wat andere dingen.
De volgende dag gaan we met de veewagen achter de fiets weer richting het centrum. We fietsen dwars door het centrum en gaan ook nog op zoek naar de brandweerkazerne 👨🚒waar ik 15 jaar geleden heb geslapen. Deze brandweerkazerne zat toen midden in het centrum maar is inmiddels verhuisd. Het gebouw herken ik meteen, ondanks dat het nu een kunstgalerie is. Midden op het plein in het centrum zien we ineens een Nederlandse vlag bij een kraam wapperen. Het blijkt André te zijn die hier Nederlandse kaas verkoopt. We maken een praatje en kopen natuurlijk kaas 🧀 en heerlijke appelstroop. We drinken een biertje op het terras en genieten van het mooie zonnige weer.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Zondag is het alweer tijd om onze reis te vervolgen. We rijden weer een mooie route maar vinden niet echt een geschikte camperplaats. De ene staat vol met smeltwater, de ander is gesloten en ga zo maar door. We belanden uiteindelijk bij een restaurant op een parkeerplaats waar ook een aantal camperplaatsen zijn. Ach ja…. het is goed voor 1 nacht. De meeste Noren hebben hun camper met pasen nogal uitbundig versierd met kuikens en kippen en weet ik wat nog al meer. Onze buurman vond 1 kip genoeg. Nou….dat vonden wij al teveel op een kermis lijken. 🤣🤣 En zo was het extra lange weekend alweer voorbij. Op naar de volgende trip.
1 april hadden we afgesproken dat we de camper weer op zouden halen. Het heeft nog gesneeuwd en de laatste keer dat we daar waren was de oprit er naar toe nog spekglad. Op hoop van zegen komen we daar weg.
We komen daar om 10 uur aan en de oprit ziet er redelijk uit. We moeten eerst nog de banden wisselen en de accu er weer in zetten. Deze was leeg en hebben we een paar weken geleden opgehaald om op te laden. Bert is druk met de piggdekks, lees: spijkerbanden en ik loop daar een beetje verloren rond. Het is daar zo koud 🥶dat ik af en toe in de zon 🌞ga staan om op te warmen.
Om 12 uur waren we klaar om te vertrekken. De spijkerbanden doen zijn werk en Bert reed zo naar boven. Gelukkig, weer een zorg minder. Nu kunnen we de camper klaar maken zodat we met Pasen weer weg kunnen. 😀
Het ticket is al lang geleden geboekt om dit jaar er weer bij te zijn bij het altijd gezellige Neven & Nichten weekend.
Ik vertrek thuis zo rond 12.30 uur richting het vliegveld. 1 uur en 15 minuten later ben ik bij Dalen parkering. Deze parkeerplek had ik thuis al gereserveerd. Het werkt heel makkelijk. Je parkeert je auto, onthoudt de kilometerstand, je meld je bij het loket, je betaalt en geef de laatste 3 cijfers door van de kilometerstand en in welke rij je geparkeerd staat. Je levert je sleutels in en stapt in het busje wat je naar de vertrekhal brengt. De goedkoopste en makkelijkste manier hier om te parkeren.
Mooi op tijd kom ik op het vliegveld aan. Al snel blijkt dat we een half uur vertraging hebben, pfff dat is altijd balen want ik wil om 19.02 uur de trein halen. Uiteindelijk vertrekken we ruim 40 minuten later dan gepland. Eenmaal op Schiphol heb ik 12 minuten om bij de trein 🚅 te komen. God weet hoe ver ik moet lopen dus ik besluit te gaan rennen. Met het zweet op de kop 🥵kom ik om 19.01 uur aan op het perron waar de trein staat te wachten. Gelukkig…..ik heb het gered.
De treinreis verloopt verder heel voorspoedig en ik kom om 22.00 uur aan op het station in Maastricht. Hendri en Jeroen staan me op te wachten.
We komen net voor 22.20 uur aan bij de groepsaccommodatie. Het wordt een gezellige avond waar we heerlijk weer kunnen bijkletsen.
Op zaterdag komen de laatste nog aan, ook Stefanie en Sander zijn van de partij. Jeroen en ik gaan nog even naar de Lidl voor wat boodschappen en ik koop nog hagelslag, want tja….die is in Noorwegen niet te krijgen. We lunchen gezamenlijk en vertrekken daarna naar Maastricht voor de activiteit. We gaan in groepjes door de stad lopen en het is de bedoeling dat we al wandelend de vragen goed beantwoorden. We eindigen op het terras in het zonnetje. 🌞
We nemen afscheid van Stefanie en Sander en gaan weer terug naar Sint Geertruid. We hebben heerlijk eten van Kippie. Echt een aanrader.
De avond staat in het teken van oude spelshows die helemaal verzorgd is door Mirjam. Hilarisch was het, we hebben veel gelachen, hard geroepen, nagedacht en heel vaak, o ja… gezegd. Mirjam heeft haar creativiteit weer helemaal kunnen loslaten op deze leuk in elkaar gezette avond. Ze had o.a. een echt lopende band gemaakt zoals bij 1 van de 8, een caviabak met echt lopende cavia’s zoals bij de Weekendquiz. Complimenten.
De zondagochtend werden we al om 10.30 uur verwacht bij de grotten van Kanne. We kregen een rondleiding en mochten zelf ook nog wat van de mergelsteen maken. Heel interessante rondleiding door een zeer bevlogen gids.
Toen was het voor mij alweer tijd om naar het station te vertrekken. Ons Mia, Hannie en Gerard brachten mij naar het station waar ik om 13.30 uur weer op de trein stapte. Ook deze treinreis verliep heel goed. Ook weer mooi op tijd op Schiphol en deze keer vertrok het vliegtuig ✈️wel op tijd. Om 21.45 uur was ik weer thuis. Heel moe maar het was het zeker waard.
Bert zou vandaag vroeg thuis zijn, dat is altijd fijn op een vrijdag. Maar helaas liep deze dag helemaal anders. Hij moest lossen op een plek waar het best lastig te komen was gezien de vele sneeuw. Maar hij had het gered. Hij vroeg daar nog of hij dezelfde weg terug moest maar dat was niet zo. Hij kreeg uitleg over welke weg hij terug moest nemen. 👍
Eenmaal op weg is er geen weg naar rechts dus hij rijdt door. Meteen merkt hij dat dit niet goed is. Hij wil terug uit maar glijdt langzaam naar beneden richting de afgrond. Hij is alle controle over de vrachtwagen kwijt. Gelukkig stond er een boom 🌳die het hele spul tegen hield zodat hij niet een meter of 10 naar beneden zou glijden de afgrond in. Deze boom heeft alles gered.
Maar dan…… bellen, nog eens bellen, wachten, heel lang wachten. Maar eindelijk na een aantal uren kwam er een Vikingwagen om te helpen, ook deze had het moeilijk om daar te komen. Het eerste wat Bert moest doen was sneeuwkettingen leggen, anders zou hij er nooit weg komen. Na kleine stukjes vooruit getrokken te worden en heel geduldig te werk te gaan was hij zover dat hij zijn weg kon vervolgen.
Dit alles heeft zo’n 4 – 5 uur geduurd. Achteraf was er dus wel een weg naar rechts maar daar stonden auto’s geparkeerd en het was dus heel lastig te zien met veel verse sneeuw dat daar dus nog een weg was.
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en was er heel weinig schade.
Het begon als een gewone vrijdag. 2 uurtjes naar school en Bert zou al met de lunch thuis zijn. Voordat Bert thuis was, dacht ik nog even tv te kijken. Na een minuut of 10 hoorde ik een bulderend geluid, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik zet het geluid van de tv uit en het geluid wordt steeds luider, dit is niet goed. Ik ren naar buiten op mijn sloffen en kijk naar het dak. Er komen grote pluimen met zwarte rook uit de schoorsteen. Shit, dit is niet goed. Ik ga meteen naar binnen om 112 te bellen, althans…..hier hebben ze 3 nummers, elke dienst heeft zijn eigen nummer. Ik krijg meteen de politie aan de telefoon en die in het Engels tegen mij praat, even was ik nog in de war, maar hij zag, denk ik, mijn Nederlandse nummer en dacht ik zal maar meteen in het Engels overgaan. Daar was ik blij mee want ik kon op dat moment geen woord Noors meer. Hij vertelde dat hij de brandweer al ingeseind had en dat ik naar buiten moest om te wachten.
De beesten moeten natuurlijk ook mee naar buiten dus eerst naar de kelder om Bumper zijn reismandje te pakken, gelukkig stond hij naast me zodat ik hem er meteen in kon doen. Vond hij niet zo leuk maar jammer dan… De honden waren blij dat ze mee naar buiten mochten, totdat ze in de gaten kregen dat we niet ver weg gingen.
Onderaan de oprit stond een taxi en die vroeg me of ik de brandweer al gebeld had. Hij had dat ook al gedaan want hij zag vanaf het centrum al zwarte rook. Hij is bij mij gebleven totdat de brandweer er was. Dat was wel fijn. In tussen heb ik ook Bert gebeld, die was nog zo’n half uurtje van huis. Hij schrok er ook erg van. Binnen 10 minuten was de brandweer ter plaatsen. Ze probeerde eerst via het dak bij de schoorsteen te komen maar we hebben geen ladder op het dak, wat schijnbaar verplicht is. Hier moeten we nog achteraan.
Inmiddels was de rook veel minder en ook niet meer zwart. Dat betekend dat het vuur al bijna uit was. Gelukkig…. Uiteindelijk heeft de brandweer op de zolder via een luikje in de pijp, de schoorsteen zo goed als het ging geveegd. Al de troep komt dan in de kelder terecht. Hier zat een andere brandweerman die het in een grote bak liet vallen. Er zijn zo’n 2 grote 10 liter emmers vol met troep uitgekomen. Bert was inmiddels ook thuis.
Ook is er nog een schoorsteenveger gekomen omdat die alles moet nakijken en kan zeggen of alles goed is of niet. Gelukkig was er geen schade en konden we de kachel weer gewoon aanmaken.
De huiseigenaar belde ons ook al op. Hij woont in Oslo maar had gehoord van iemand dat de brandweer bij zijn huis stond. Ook hij was geschrokken. Volgens de papieren is de schoorsteen in oktober 2021 nog geveegd en wordt hij dit jaar in september weer geveegd. Dit wordt hier door de gemeente geregeld.
Nadat we van de schrik bekomen waren en de brandweer weg was, hebben we de kachel weer aangemaakt. Ik vond dat toch wel even een dingetje. Maar goed….in de kou zitten is ook geen optie.
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, we hebben wel meteen berkenhout gekocht want dat is schijnbaar beter om te stoken, dit mag dan wel weer gemengd worden met dennenhout. Dit allemaal op advies van de brandweer. Voor hun is het normale kost, voor ons was het wel schrikken.
Via Facebook zagen we geweldige mooie foto’s van een ijskerk 🥶. Bij elke tip die ik voorbij zie komen, zoek ik deze op om te kijken hoever dit van ons af is. Deze tip was iets meer dan anderhalf uur van ons vandaan, dat is relatief dichtbij.
Zondag is altijd een beetje een saaie dag omdat er dan niets open is, meestal is dat voor ons de dag om ergens naar toe te rijden. 🚗 Dus deze zondag ook. De honden in de auto, rugzak mee met een lunchpakket en rijden maar. Na een rit van zo’n 122 km komen we op de parkeerplaats aan, dit is privé terrein maar we weten dat we hier mogen parkeren. We volgen het smalle pad van zo’n 1,5 km. Het is goed te lopen, soms een beetje omhoog en soms een beetje omlaag, we dragen wel beide brodder, dat zijn van die dingen die je onder je schoenen kan maken met ijzeren pinnetjes.
Na een mooie wandeling komen we aan bij de Iskjørkja, prachtig om te zien. Het water wat normaal naar beneden komt is nu helemaal bevroren. Lange ijspegels die door het licht een prachtige kleur hebben. Je loopt ook achter de “waterval” door. Heel bijzonder. 😍 Je kan niet stoppen met foto’s maken 🤭🤣.
Kijk zelf maar naar de foto’s hoe prachtig deze trip was. Echt de moeite waard. 👍
