1 april hadden we afgesproken dat we de camper weer op zouden halen. Het heeft nog gesneeuwd en de laatste keer dat we daar waren was de oprit er naar toe nog spekglad. Op hoop van zegen komen we daar weg.
We komen daar om 10 uur aan en de oprit ziet er redelijk uit. We moeten eerst nog de banden wisselen en de accu er weer in zetten. Deze was leeg en hebben we een paar weken geleden opgehaald om op te laden. Bert is druk met de piggdekks, lees: spijkerbanden en ik loop daar een beetje verloren rond. Het is daar zo koud 🥶dat ik af en toe in de zon 🌞ga staan om op te warmen.
Om 12 uur waren we klaar om te vertrekken. De spijkerbanden doen zijn werk en Bert reed zo naar boven. Gelukkig, weer een zorg minder. Nu kunnen we de camper klaar maken zodat we met Pasen weer weg kunnen. 😀
Lise had op Facebook een oproep geplaatst of er iemand een stalling had voor een camper. Daar zijn 2 reacties opgekomen. De ene kwam van iemand hier uit het dorp, dus lekker dichtbij.
Afgelopen woensdag is Bert daar wezen kijken. Het is bij een boer die ook arts is. Wel gepensioneerd. Hij woont daar helemaal alleen op een mega terrein met een heel groot huis, een paar grote schuren, een oud huisje wat hij nog verhuurd. De schuur wordt goed bevonden en de prijs wordt afgesproken.
Vandaag zou de camper daar naar toe gaan. Eerst moest er alle sneeuw vanaf geveegd worden, dat was al een hele klus. Ik zou voorop rijden en Bert met de camper achter mij aan. Toen ik thuis weg reed en boven bij de buren even wachten omdat ik Bert niet meer zag, ging de telefoon. Bert kon met de camper niet boven komen. Je moet je voorstellen dat dit de oprit is van de boerderij waar we wonen, nou….dat begint al goed. 🤔😒
Hij heeft 2x geprobeerd om boven te komen maar als hij er bijna was dan slipte hij door en kon alleen nog maar heel langzaam terug. Gelukkig heb ik dat niet gezien, ik zou het doodeng gevonden hebben.
Terug thuis hebben we gekeken of we hem naar boven konden trekken maar wat schetst onze verbazing, de camper heeft geen trek oog. Wat nu?? Jeremy gebeld of hij misschien sneeuwkettingen heeft, die heeft hij wel maar die passen niet. Jeetje.. Bert zegt: ik ga het nog 1x proberen maar dan rijd ik achteruit. O oké?? Ik wacht hier wel.
Hij rijd als een volleerde chauffeur achteruit met de camper de berg op. Ik had hartkloppingen maar hij ging de bocht om en ik maar wachten en hopen dat het goed ging. Hij belde me op…..Kom maar, ik ben boven!! Gelukkig. 👍😊😁
Om naar de stalling te rijden moet je ook weer vanaf de doorgaande weg een doodlopende weg in naar zijn boerderij. Ook hier moet je weer omhoog. Half weg de weg wacht ik omdat ik Bert weer niet zie. Weer bellen….rijden maar want ik sta op jou te wachten zodat ik met volle vaart die berg op kan. O jeetje, als dat maar goed gaat.
Ik rijd naar de boerderij, stap uit en kijk naar de oprit. Komt hij met volle vaart die berg opgereden en meteen na de schuur stuurt hij naar links, voor mijn gevoel ging hij rakelings langs die schuur maar dat bleek achteraf wel mee te vallen. Gelukkig maar.
De camper staat nu mooi binnen in de schuur. Hier kan hij de hele winter blijven staan. Maar wat een avontuur voordat het zover was. 😅😆
